می گن کتاب دوست انسانه، اما به نظر من این نویسنده ها هستن که با خواننده دوست می شن. مثلا جانی روداری رفیق شفیق منه. وقتهایی که حوصله بقیه رفقا/نویسنده هارو ندارم، با قصه هاش بی برو برگرد لبخند به لبم میاره. لبخند رضایت از دوستی.
سازگار با کودک درونی که هنوز زنده ست.
