چنین بود تا بود گردان‌سپهر گهی پر ز درد و گهی پر ز مهر!

چُنین‌ست رسمِ جهانِ جهان همی رازِ خویش از تو دارد نهان! نسازد، تو ناچار با او بساز! که روزی نشیب‌ست و روزی فَراز! *جهانِ جهان: جهان جهنده