نسبت به کتاب عاشقانه قبلی تنوع وزن‌ها بالاتر رفته و بیش از ۱۵ وزن منحصر بفرد در کتاب استفاده شده. نشانه تکاپو و جنب‌وجوش روحی شاعر است که از سکون و یکجا نشینی فراری است و همواره در حال تلاش برای تجربه مسیرها و کارهای جدید و متفاوت است. برخلاف نام نارنج، رنج‌های زیادی در ابیات غزل‌های این مجموعه معرفی، مرور و تصویر میشود.
          

            به نام خدا
به عنوان کسی که با شعر مانوس است می‌توانم بگویم از غزل ‌های خانم موسوی لذت بردم. ابیات زیادی را نشان کردم و احتمالا در ذهنم ماندگار می‌شود.
مانند
صبور باش که زخم زبان همراهان
زمان که می‌گذرد التیام می‌گیرد

اما نکته بعد این که فضای شعر خانم موسوی به شدت به فضای شعر اقای فاضل نظری نزدیک است.
          

            ...
به تنها شدن خو گرفتیم آخر
مگر غم نمی خواست از ما همین را؟!