برای چند دقیقه هیچ صدایی از ضبط بیرون نیامد. لبخند داشت از روی صورت فاطمه برچیده میشد که مرتضی ادامه داد: فاطمه فشنگم، فرشته بابا! دلم برای لپ های گل انداخته و خنده های شیرینت تنگ شده. الهی بابا دورت بگرده. دهنت و باز کن ببینم چند تا دندون در اوردی؟ فاطمه بی اختیار رو به رادیو دهانش رت باز کرد. مرتضی ادامه داد: وااای چه دندونای ریز میزه و خوشگلی. چه خانمی، چه خانم دکتری. فاطمه دلش قنچ رفت و ذوق کرد.

مهری لحظه ای ایستاد میخواست توضیح بدهد که شوهرش در جبهه چه میکند و جوابهای دندان شکنی به آنها بدهد ولی یاد حرفهای همیشگی مرتضی :افتاد حرف باد هواست بگذار هرچی میخوان بگن اینا از وقتی جنگ شده کاسبیهاشون خراب ،شده فکر میکنن تقصیر .ماست هر چی بگی یه چیز دیگه میگن تا دشمن نیاد تو خونه شون و تفنگ رو زیر گلوشون ،نگذاره نمی فهمن قضیه چقدر .جديه توجوابشون رو نده و اجر خودت رو نریز به راهش ادامه .

پدرت مشتش را به سمت من گرفت انگشتانش را باز کرد و :گفت این انگشتر مرتضی ست درسته؟ اون رو برای تو فرستاده تو تنها کسی بودی که شهادتش رو... خودش بود انگشتر تو .بود مگر میشد نشناسمش خودم برایت انتخاب کردم وقتی برای اولین بار به مشهد رفتیم درست جلوی حرم از مغازه ای کوچک خریدیم و قول دادی هر وقت به آن نگاه میکنی مرا به خاطر بیاوری ولی قرار بود آن را از خودت جدا نکنی میدانم تو زیر قولت نمیزنی این بار هم حتما برای دلگرمی من نشانه .فرستادی چه معامله زیبایی چه بده و بستان شیرینی انگشتر در برابر انگشتر