این طور نیست که احساساتمان ناگهان مثل یک حباب بترکند و ناپدید شوند، بلکه ما مانع بروزشان می شویم. وقتی احساساتمان را سرکوب کرده و سوگواری برای آن ها را کامل نمی کنیم ، ناپدید نمی شوند بلکه به شکل افسردگی پرورش می یابند و آن وقت است که دیگر مانع کوچک ترین حرکتمان به سمت جلو می شوند.

هیچ کس جز خودتان از شما مراقبت نمیکند، پس خودتان را قربانی نکنید.خود خواه بودن هیچ مشکلی ندارد ،حتی گاهی مسئولیت پذیر نبودن هم مسئله ای نیست. هیچ بی مسئولیتی ای بالاتر از رها کردن خودتان زیر بار مسئولیت های سنگین و له شدن زیر این آوار نیست.