بعضی کتاب‌ها را که به اتمام میرسانم 
غم نهفته در سطور آخر را تا مدتها با خود میکشم!
 
حتما تا به حال دیده‌اید آنان را که فقط لب و دهن‌ند،
آنان که خود را از بیخ جدا می‌دانند از ریشه های ما،
آنان که گمان می‌کنند زندگی را بدجور برده‌اند
و دیگریها تنها لایق‌‌ند مغلوب باشند.  
اینان را خودمان بت‌شان کرده ایم ایها الناس!
همین‌ها که حیف است آدمی و انسان بخوانمشان،
همین‌ها که غصه‌هایمان مایهٔ فخر آنهاست؛  
گویی راه درست را فقط خودشان بلدند 
و انحصاری برای خودشان آسفالت شده 
که صد البته ما کارگران آسفالت‌شان بودیم :)  
این کتاب را به حرمت مظلومینی بخوانید که بی دفاع ماندند 
تنها ماندند و  
تا لحظه آخر هم گمان می‌کردند خودشان مقصرند،
بخوانید، بلکه شما اویی باشید که حقایق را می‌بیند.  
  
🪽سیده مهشید عزیزی
🪽تحلیل کتاب «محکوم به اعدام»
        

          گفتی که باران آخرین برگ درخت ما را انداخت. این درختی است که نصیب آدم های جنوب شهری شده. درختی که کوتش آب باشد برگ هایش زود میپلاسد و میریزد. مدت هاست من برگی به این درخت نمیبینم.
        

          کتابی با مجموعه ای از ۵ داستان که میتونم بگم قشنگ بود 
فقط داستان آخر جوری تموم شد ک انتظار نداشتم
در کل کتاب خوبی بود 
و فقط به خاطر داستان آخر پنج ستاره کامل رو دادم چون تونست منو تحت تاثیر قرار بده .. .
        

          اولین اثری بود که از آقای افغانی خواندم.نثر روانی داشتند .داستان اول(محکوم به اعدام) رو از بقیه داستانهای بیشتر دوست داشتم ولی کل کتاب رو نتونستم خیلی دوست داشته باشم.خیلی سخته بازم ازشون بخونم ،مگر نظرم عوض بشه.
        

          اولین کتابی بود که از علی محمد افغانی خواندم. قلمش ساده و روان بود. شخصیت‌های کتاب به شدت زنده و قابل قبول بودند. داستان‌ها میل به مینیمال بودن داشتند. گاهی اوقات برخی توصیفات از وضع جامعه شعارگونه بود، اما غلوشده نبود.
در کل اگر از چند غلط تایپی کتاب بگذریم، کتاب خوبی بود. خواندنش خالی از لطف نیست.