یادداشت سیده مهشید عزیزی

        بعضی کتاب‌ها را که به اتمام میرسانم 
غم نهفته در سطور آخر را تا مدتها با خود میکشم!
 
حتما تا به حال دیده‌اید آنان را که فقط لب و دهن‌ند،
آنان که خود را از بیخ جدا می‌دانند از ریشه های ما،
آنان که گمان می‌کنند زندگی را بدجور برده‌اند
و دیگریها تنها لایق‌‌ند مغلوب باشند.  
اینان را خودمان بت‌شان کرده ایم ایها الناس!
همین‌ها که حیف است آدمی و انسان بخوانمشان،
همین‌ها که غصه‌هایمان مایهٔ فخر آنهاست؛  
گویی راه درست را فقط خودشان بلدند 
و انحصاری برای خودشان آسفالت شده 
که صد البته ما کارگران آسفالت‌شان بودیم :)  
این کتاب را به حرمت مظلومینی بخوانید که بی دفاع ماندند 
تنها ماندند و  
تا لحظه آخر هم گمان می‌کردند خودشان مقصرند،
بخوانید، بلکه شما اویی باشید که حقایق را می‌بیند.  
  
🪽سیده مهشید عزیزی
🪽تحلیل کتاب «محکوم به اعدام»