کتابی است که وقتی به اواخر آن میرسید، باور میکنید که باید بیشتر اهمیت داد.اهمیت دادن به این معنا نیست که به بقیه انسان ها اهمیت بدهید، منظورم این است که به لحظاتتان با انسان ها اهمیت بدهید.این کتاب اشک شمارا در می آورد ، ژاکلین ویسلون راست میگفت  این کتاب باید با یک جعبه دستمال کاغذی فروخته شود!
        

          بالاخره... بالاخره زمان به وقت قاصدک تموم شد . *البته ، خوندنش رو در صورتی توصیه می‌کنم که تو همین موقعیت شخصیت اصلی باشین وگرنه ممکنه ناراحت کننده تر باشه و مناسب الان شما نباشه...*می‌تونم بگم یه شاهکار بود و شاید هم بخاطر این بود که نویسنده خالصانه و با احساسات واقعیش نوشته بودش . نکته ی قشنگ دیگه اینه که نویسنده برای کتاب نوشتن نه ، بلکه برای نویسندگی نوشته بود . خلاصه که من با این کتاب واقعاً یه لیتر اشک ریختم ، سر کتابهای دیگه ای هم گریه کردم اما این یکی از لحاظ مقدار اشکی که ریختم واقعاً منحصر به فرده ، کلی اشک ریختم که از این اشکها حس بدی نداشتم . حس قشنگی بود و این تجربه ی قشنگ از خوندن این کتاب، که باعث شد با تک تک احساسات حتی کوچیکی که فکر نمی‌کردم کس دیگه ای درکش کنه دوباره رو به رو بشم و بدونم که احساسات من عادی و فهمیده شده اند . باعث شد بفهمم فقط من نیستم که موقع از دست دادن ، عزاداری و غم چنین رفتارهایی دارم . تجربه قشنگی بود . 
        

          یادمه وقتی برای اولین بار این کتاب رو خوندم، حدود ۸ یا ۹ سالم بود و
وقتی تمومش کردم ، هیچ احساسی نسبت به شرایط لیو نداشتم.
تونسته بودم باهاش همزاد پنداری کنم، ولی
یه چیزی ته قلبم شرایطش رو نپذیرفت...
توصیف ها و حالت هایی که بعد از اون اتفاق بزرگ زندگیش براش افتاد(نمیخوام کتاب اسپویل بشه)؛
برام غیرطبیعی جلوه میکرد.
تا وقتی که خودم تبدیل شدم به لیو و دقیقا همون لحظات رو تجربه کردم،
از مشکلات مدرسه تا اون اتفاق ها...دقیقا برام تبدیل به یه فیلم شدن و تو لحظه لحظه زندگیم از جلوی چشمم گذشتن
خواهشا این کتاب رو یا اصلا نخونید؛یا اگر می خونید به عمیق بخونید و از عمق این اقیانوس عجیب لذت ببرید،
حالا من تبدیل شدم به لیو، کسی که تصمیم گرفته بپذیره...
        

          شاید باید این کتاب رو میخوندم تا قدر لحظاتی که پیش عزیزانم هستم رو بیشتر بدونم. واقعا تبدیل شد به یکی از کتاب های موردعلاقم و تونست اشکم رو در بیاره. اولش که پشت جلد کتاب رو خوندم که نوشته بود باید همراه با یک بسته دستمال کاغذی فروخته شود تعجب کردم و با خودم گفتم مگه چی داره اما حالا با خودم میگم که حرفش درست بود. پیشنهاد میکنم حتما این کتاب رو بخونید:)
        

          واقعا عالی بود. قلم نویسنده خیلی خوب بود با اینکه این کتاب اولین کتابی بوده که نوشته. و یک چیز دیگه که من خیلی دوست داشتم این بود نویسنده در صفحات پایانی کتاب چند نکته برای نویسنده شدن گفته و خب به نظرم خیلی جالب بود . در مورد داستان هم بگم که واقعا ارزش خوندن رو داشت و من خیلی دوست داشتم . اگر به کتاب های رئال و غمگین علاقه دارین حتما بخونید