در فصل نقش زن در آینده جمهوری اسلامی شهید مطهری گفته:
"نه پرده نشینی و نه اختلاط! بلکه حریم"

یعنی اینکه در اجتماع زنان و مردان باید کنار هم فعالیت کنن؛ که چه بسا به گفته امام خمینی نقش زنان ما از مردان در انقلاب موثرتر بود! 
اما اگر اختلاط وجود داشته باشد، مرض قلب می‌آید و اگر گوشه نشینی زنان وجود داشته باشد، هم به زنان و هم به جهان ظلم می‌شود چون زنان از دانش و جهان از تاثیرات بلند آن‌ها محروم می‌شوند!

حالا منظور از عدم اختلاط چیه؟ آیا منظور اینه که آقایان و خانم‌ها همدیگر رو نبینند؟ آیا منظور این است که از جایی رد بشوند و که کلا همدیگر را نبینند؟
یا اینکه در ۲ محیط متفاوت کار کنند؟
خیر، اسلام دین اعتدال است و بلکه به حفظ حرمت به جای پاک کردن صورت مسئله می‌پردازد.

مثلا در وسایل حمل و نقل‌ عمومی منظور این است که در زمان ازدحام آقایان و خانم‌ها در دو نقطه مختلف حضور داشته باشند! اما زمان خلوتی ایرادی نیست کنار هم باشند!
مثلا منظور این است که در شرکت یا یک تیمی کنار هم کار کنند و بحث کنند، گفت‌وگو کنند و تلاش کنند که منطقی را پیش ببرند اما در چارچوب کار شرکت یا تیم!

باید بدونیم که همه‌ی این مطالبی که اسلام می‌فرماید برای جلوگیری از مرض قلب است، برای این است که حرمت‌ها را باید حفظ کنیم! این مطالب برای این نیست که انسان‌ها از همکاری و رشد کنار هم منع شوند.

پس می‌توان نتیجه گرفت که جامعه در همه سطوح باید کنار هم مردان و زنان کار کنند برای پیشرفت بشریت اما باید حرمت‌ها رعایت شود و این یک چیز فردی‌است نه از جنس قانونی!
یعنی نمی‌توان انسان را قدغن کرد و کنار هم بودن را از بن ممنوع کرد که مرض قلب به وجود نیاید بلکه یک مسیر باریکی‌است که باید در آن پیش رفت، به طوری که مردان و زنان کنار هم کار کنند.
        

          این یک یادداشت نیست، یک نکته برداری است!

📝 نکات مهم بخش اول: نهضت‌های قرن اخیر به رهبری روحانیت مثل جنبش تنباکو به رهبری میرزای شیرازی بزرگ که ضد استعماری اقتصادی بود، نهضت استقلال عراق بعد از جنگ جهانی اول و متلاشی شدن عثمانی، انگلیس عراق را اشغال کرد و شیعه به رهبری میرزای شیرازی کوچک قیام کرد که ضد استعمار سیاسی بود. جنبش مشروطه با مشارکت روحانی و غیرروحانی ماهیت سیاسی و ضد استبدادی داشت. ملی شدن نفت بین سال های ۲۹ تا ۳۲ که جنبشی ضد استعمار اقتصادی بود و روحانیت شریک و موید بود. 

هدف نهضت ها از ماهیت نهضت ها جدا نیست. این اشتباه است مه نیخواهند برای تمام نهضت ها ماهیت مادی قائل شوند و جنبه‌های معنوی را و انسانی را یک امر غیر اصیل و فرعی عنوان کنند. 

در اسلام حساست بیشتری نسبت به حقوق جامعه  از حقوق فرد وجود دارد.

اصلاح در اسلام نقطه‌ی مقابل افساد است. اما در زبان رایج امروزی اصلاح را به معنای سامان دادن ارام و تدریجی غیربنیادی می گیرند و تغییر بنیادی را انقلاب میگویند.

کلیات اهداف اسلام در بیان امام علی: بازگشت به اسلام راستین، اصلاح چشمگیر شهرها، نجات مظلومان (تامین مننده امنیت و نگهدار جان ونه عامل ترس)، بپا داشتن قوانین الهی.

(چوپان بهایی سنگسری به نام هژبر یزدانی، در مدت ده سال به ثروتی میرسد و در مصاحبه‌ای میگوید به کوری چشم مردم هر یک از انگشترهای من چهل میلیون تومان ارزش دارد).


📝 نکات مهم بخش دوم:  ازادی حیوانی( قوه غضبیه و شهویه) ازادی انسانی ( استعدادی بالاتر از حیوان، استعدادها از مقوله عواطف و گرایش‌ها و تمایلات عالی انسانی است یا از مقوله ی ادراک‌ها و دریافت‌ها و اندیشه‌ها.) در ازادی تعقل و ابراز احساسات هیچ بحثی نیست. 
فرق هست میان آزادی عقیده و ازادی تفکر. تفکر ازاد است اما عقیده لزوما ناشی از تفکر نیست. میتواند ناشی از عادت، تقلید و تعصب باشد. لین نوع عقیده نوعی  انعقاد است. یعنی به جای اینکه عقیده باز شده باشد، بسته و منعقد شده. کسی که بتی را می‌پرستد، عقل و فکر این شخص اسیر شده. قرآن می‌گوید: فرجعو الی انفسهم. به خود بازگردید. در فلسفه هگل و به خصوص کارل مارکس اصطلاح «ازخود بیگانگی» مطرح می‌شود و معتقدند انسان باید به خود واقعی‌اش برگردد. خود واقعی انسان عقل و فکر و منطق است.
نمیشه مثل غربی‌ها گفت هر عقیده‌ای محترمه، اسلام این کار رو کمک به جهل میدونه و نه خدمت به آزادی.
اینکه ملکه انگلستان کفشش رو جلوتر از خود بودیی‌ها در میاره، نیرنگ استعماره، همین بتخانه هند رو به زنجیر کشید و رام استعمار کرد. این احترام نبود، این خیانت بود و نه خدمت.

شرط آزادی تفکر صراحت در بیان و دوری از نفاق است. تو آنچه فکر میکنی را را به دور از لفافه و نفاق و حقه‌بازی و توطئه و اغفال بگو. 

واژه مبارزه میان چپی و مسلمان یکی است اما یکی قصدش مبارزه با رژیم و مبارزه با مذهب بوده و یکی دیگر مبارزه با امپریالیسم و کمونیسم.
از آزادی شعار واحد نمیتوان ساخت. ازادی برای یکی ازادی از مذهب است و برای یکی دیگر ازادی از هر نوع اختناق. 
از نظر اسلام تفکر ازاد است، بیام عقیده نیز آزاد است  به این شرط که همان فکر واقعی خودت را ابراز کنی‌. خیانت ازاد نیست. اینکه جهان بینی ماتریالیستی را بگویی حرف قران لست، خیانت است. این اغفال و توطئه و فریب است. فریب یعنی خیانت به دیگران، یعنی سلب و وسیله قرار دادنِ ازادی، سلامت و حیثیت دیگران و چنین چیزی آزاد نیست.
هدفت را بگو، راهت را هم بگو، تا من ببینم هدفم و راهم با تو یکی است یا نه. 

امام خمینی چهار آمن داشت: بهدفه، بسبیله، بقوله، بربه.

ص۹۸
«ما دیدیم خود امام خمینی سلمه الله تعالی در روزهای اولی که رژیم سقوط کرد
 و افراد را می گرفتند در اولین اعلامیه هایی که ایشان دادند گفتند ـ و همیشه این مطلب را تکرار کرده اند؛ در هفته گذشته که در خدمتشان بودیم باز به دادستان تأکید میکردند که زندانی اسیر  است، زندانی تا وقتی که زندانی و اسیر است کوچکترین مزاحمتی به او نباید بشود، شکنجه نباید بشود، آزار نباید بشود، پذیرایی هم باید بشود. محکمه به جرمش رسیدگی کند هر مجازاتی برایش تشخیص داد آن مجازات باید اجرا شود. ضمن این که توصیه میکردند هیچ شفاعتی را قبول نکنید. هیچ وساطتی را قبول نکنید. هیچ وابستگی را نپذیرید .هر کس میخواهد باشد. وابسته به هر کس میخواهد باشد...
»
        

          فرق است میان آزادی عقیده و آزادی تفکر تفکر یعنی همان استعداد انسانی بشر که میتواند در مسائل علمی و منطقی بیندیشد. این استعداد حتما باید آزاد باشد. پیشرفت و تکامل بشر در گرو این آزادی است. اما عقیده میدانیم هر عقیده ای ناشی از تفکر نیست. بسیاری از عقاید بشر ناشی از یک سلسله عادتها تقلیدها و تعصبهاست نه این که چون فکر کرده این عقیده را گرفته است بلکه چون عادت کرده به این عقیده چسبیده است. این عقیده نوعی انعقاد است یعنی فکر و اندیشه اش به جای این که باز باشد بسته و منعقد شده و بر عکس آن قوه مقدس تفکر به دلیل این انعقاد و بستگی در درونش اسیر شده
        

          در حین مطالعه کتاب 

با خود تکرار میکردم ، چراااا؟
چرا انقدر زود رفتین شهید مطهری؟
استاد بزرگوار این انقلاب تازه نهالش کاشته شده بود...
ما بهتون احتیاج داشتیم...
نباید اینقدر زود میرفتین...
فقط ۲ ماه و اندی بعد انقلاب زنده بودین ولی این همه حرف ناب...
  در حالی که فکر نمی‌کنم تا به حال بعد ۴۶ سال کسی تحلیلی بهتر از شما ارائه داده باشه ...
کاش بودین...
        

          [نمی‌شود با نهج‌البلاغه انقلاب کرد و با توضیح‌المسائل حکومت

«پیامبر فرمود:″هرگز امتی(کلمه امت مساوی است با آنچه امروز جامعه می‌گوییم) به مقام قداست نمی‌رسد مگر آن وقت که وضع به این منوال باشد که ضعیف حقش را از قوی بدون لکنت کلمه بگیرد؛ وقتی ضعیف در مقابل قوی می‌ایستد لکنتی در بیانش وجود نداشته باشد″
...
در اصطلاح قرآن یا در اصطلاح پیغمبر اگر گفته می‌شود ″حدود″ یعنی مطلق مقررات اسلامی اعم از قوانین جزائی یا قوانین غیر جزائی. در یک جامعه فاسد گاهی حدود الهی به حالت تعطیل درمی‌آید. وقتی به حالت تعطیل درآمد، نظام اجتماعی در همان قسمت مربوط به آن قانون به حالت نیمه‌تعطیل درمی‌آید، اعم از آن که آن قانون الهی به طور کلی تعطیل شده باشد یا به صورت تبعیض درآمده باشد یعنی در مورد بعضی اجرا می‌شود، در مورد بعضی دیگر اجرا نمی‌شود؛ قانون قدرتش برای به تله انداختن قوی، ضعیف است و برای گرفتار کردن ضعیف، قوی است. این یک مورد از موارد تعطیل حدود الهی است.
...
حکومت اسلامی یعنی حکومتی که برای اجرای قانون تا این اندازه حساسیت داشته باشد. بنازم حکومت‌هایی را که یک چوپانِ بهاییِ سنگسریِ آن[=هژبر یزدانی از نزدیکان شاه در ظرف ده سال به آن ثروت می‌رسد و با کمال افتخار در روزنامه مصاحبه می‌کند، دو تا دستش را پیش می‌آورد عکس‌برداری می‌کنند و می‌گوید: ″به کوری چشم این مردم، هر یک از این انگشترهای من چهل میلیون تومان ارزش دارد″!

على(ع) می‌گوید: وقتی که در جامعه چنین چیزهایی وجود داشته باشد (او چیزهای کوچک‌تری را مثال می‌زند) اگر مرد مسلمان وقتی این جور چیزها را می‌شنود از غصه بمیرد، از نظر من مورد ملامت نیست، بلکه شایسته است.»

سخنرانی آبان ۵۷.
برشی از متن کتاب.

https://hooman.bio.link/
        

          کامل و جامع در موردش در آدرس زیر نوشته ام
http://payanevis.blog.ir/post/130
        

          سخنرانی‌ها و نوشته‌های شهید مطهری در مورد آنچه «انقلاب اسلامی ایران» نامیده می‌شود؛ آنچه رخ‌داده و هست، و آنچه باید باشد یا بشود.

با توجه به زمان شهادت نویسنده (کمتر از چهار ماه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران)، می‌توان اطمینان داشت که محتوای کتاب بی‌طرفانه و بدون محافظه‌کاری نسبت به نظام فعلی باشد.

زمانی که هنوز مجلس خبرگان قانون اساسی نیز شکل نگرفته و تنها اتفاق مهم، برگزاری همه‌پرسی ۱۲ فروردین است.

..
خواندن این کتاب را به طرفداران، منتقدان و یا مخالفان نظام جمهوری اسلامی، پیشنهاد می‌کنم.
        

          کتاب بسیار خوبی هست، تونسته تصویر خوبی از ماهیت انقلاب اسلامی که یکی از بزرگترین رویداد های قرن بیست هست داده، تنها مشکل کتاب این هست که در بخش دموکراسی نظرات دیگه شهید مطهری ضمیمه یا گذاشته نشده، شهید مطهری در اون زمان در مصاحبه های تلوزیونی سعی می‌کردند به دموکراسی حمله نکنند و با حفظ ایدئولوژی انقلاب اسلامی دموکراسی هم بیارن در میدان، موضوع اینه که مطالبی شهید مطهری داره در "مقدمه ای بر حکومت اسلامی" که خیلی خیلی دقیق تر از مطالب این کتاب هست و چقدر خوب میشد اون ۲۰ صفحه ای که در اون کتاب در مورد دموکراسی هست اینجا هم آورده میشد
        

          دعوا های سیاسی جزو جدایی ناپذیر واصلی هر کشوری به حساب می آید... 
ایران هم از این قاعده مستثنی نیست.... 
در سال 57 که زمزمه ی تغییر حکومت پهلوی در همه جا پیچید 
 اقلیت های فکری در پی ستاندن حق ناداشته ی خود شدند. 
اما این مردم مسلمان بودند که از خسته از تفکرات شرقی و غربی امید به احیای تمدن اصیل اسلامی ایرانی داشتن..... 
شهید مطهری در اون بهبوهه و بلبشو تمام قد در مقام پاسخ به شبهات و سوالات گروه معارض در آمد... 
که در آخر، همین امر باعث شد تا توده ای ها با تفکراتی کمونیستی اسلامی(تعجب)  استاد را مانع اصلی تبلیغ تفکرات غلط ببینند و ایشان را به شهادت برسانند.... 
. 
بعضی از مطالب کتاب:
*تشریح معنای انقلاب 
*پاسخ به شبهه ی تناقض جمهوریت و اسلامیت 
*پاسخ به چرایی نگفتن جمهوری دموکراتیک اسلامی 
*تشریح نقش اصلی امام و حوزه علمیه در به نتيجه رسیدن انقلاب
*وظایف حوزه علمیه 
و..... 



        

          به مباحث خیلی خوبی در این کتاب پرداخته شد
به عنوان مثال چرا جمهوری اسلامی آری و جمهوری دموکراتیک نه
استاد طوری این مورد رو جواب دادند که انگار صحبت هاشون برا همین امروزه
        

          برای روشنگری بعضی از مبانی انقلاب مفید بود.
 اگر اولین کتابی است که میخواهید از شهید مطهری بخوانید ، انتخاب خوبی نیست چون بعضی مواقع نثر سنگینی دارد .
و البته مشکلش این بود که تکرار زیاد داشت .
        

          در هر بردگی امید رهایی از طرف مالک هست مگر بردگیِ از نوع طمع که امیدی از جانب مالک به رهایی نیست. در اینجا اختیار رها شدن به دست بَرده ست نه مالک.
همچنان که یک گرفتار بیمار، موفق به مداوای جامعه خود نمیشود؛ یک اسیر و بنده مطامع نفسانی نیز موفق نخواهد شد دیگران را از اسارت‌های اجتماعی یا معنوی باز دارد.