در ذهنیت موساد، اعمال فشار یا قانع سازی_ که همیشه نمی‌توانست با ملایمت صورت گیرد _ بسیار بهتر از استراتژی حملات گسترده و سنگین هوایی به تاسیسات اتمی ایران بود.

به باور موساد، می‌شد از طریق جنگ های روانی از این‌گونه تشنجات [پان های مختلف مثل پان‌ترک و پان‌کرد مانند اینها ] بهره برداری کرد و به نارضایتی در داخل ایران دامن زد. شناسایی شهروندان ایرانی که عمیقاً ناخرسند بودند، این امکان بالقوه را در اختیار موساد قرار می‌داد که خبرچین هایی را در مقابل پرداخت دستمزد به کار بگیرد.

موساد همچنین دارای ذخایر انسانی است: ده‌ها نفر از ایرانیان سابق، اکنون در اسرائیل زندگی می‌کنند. یهودیان ایرانی به خصوص بعد از انقلاب سال ۱۹۷۹ از ایران فرار کردند و بسیاری از فرزندان آنها به زبان فارسی و آداب و رسوم ایران آشنایی کامل دارند. افرادی که دارای جسارت کافی هستند توسط موساد انتخاب و آموزش داده می‌شوند و می‌توانند به ایران برگردند و در خدمت موساد باشند.

رهبران روحانی ایران بنابر دلایل مذهبی و اینکه نوعاً افراد معصوم، قربانیان استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی هستند، با کاربرد سلاح‌های غیرمتعارف مخالف بودند.