قبلا که اینستاگرام داشتم 70درصد استوری ها و پست هایم سیاسی و اجتماعی بود. این پست ها و استوری ها یا واکنش افراد مختلف به مسائل روز بود یا دغدغه عمیق تر و دائمی تر یک شخص نسبت به مسئله ای خاص و اغلب  این ها در ادعای عدالت خواهی مشترک بودند. دسته دوم برایم قابل احترام و غبطه برانگیزاند ؛آدمی که توی این عصر بتواند بی هیاهو هر روز از خودش بپرسه: امروز برای این هدفم چه کار کرده ام؟، توی این روزگاری که هزارتا مسئله در روز به ذهن آدم هجوم می آورد، آدم غبطه برانگیزی ست. اما دسته اول!
اگر با دسته اول برخورد دارید یا داشته اید حرف های این کتاب رو خیلی خوب می فهمید. این که عدالت خواهی و جنبش عدالت خواهِ دینی چی باید باشد و الان در چه حالی هست. 
کتاب جمع آوری شده مصاحبه ها و سخنرانی های آقای جلیلی هست و مثل همه کتاب های جمع آوری شده، این قضیه ناپیوستگی بین متن، مخصوصا اول کتاب، برای من اعصاب خرد کن بود. مخصوصا اینکه تاریخ  و بستر مصاحبه و پرسش و پاسخ معلوم نبود. مثلا معلوم نبود مصاحبه با روزنامه انجام شده یا یک سایت خبری یا پرسش و پاسخ توی کدوم دانشگاه و با بچه های کدوم تشکل و به چه مناسبتی بوده. 
صحبت های خود آقای جلیلی  مخصوصا اول کتاب خیلی برام جالب نبود اما پرسش و پاسخ ها جذابیت بیشتری داشت. فضای پرسش و پاسخ ها واضحا توی محیط دانشجویی می گذشت و بالطبع به دغدغه و فضای فکری منِ دانشجو نزدیک تر بود.
حس و حال حاکم بر کتاب رو خیلی دوست داشتم. کاملا از جنس انتقال تجربه یک بزرگتر بود. بزرگتری فازِ نسل ما چنین و چنان بود و نسل شما آن طور که باید نیست برنمی داره و می خواد پدری کنه. 
نقدهای آقای جلیلی رو به جریان عدالت خواهی، چه دانشجویی و چه غیر دانشجویی، وارد می دونم و به نظرم نسبتی هست بین این ایرادات و پدیده ی فضای مجازی. جا داشت درباره این مطلب توی کتاب خیلی بیشتر بحث بشه یا بطور جداگانه ای در این باره کتابی نوشته بشه.
 نکاتی که درباره اخلاق ِ عدالت خواهی و تفاوت عدالت خواهی توحیدی و غیر توحیدی گفته شده  بود برام تازگی داشت و قابل تامل بود. آقای جلیلی روی نقص های اعتقادی و عملی افراد جنبش دست گذاشته بودند. 
چندین سوال توی ذهن من بی جواب مونده که ای کاش این کتاب بهش می پرداخت:1_ عدالت خواهی دقیقا چه تعریفی داره،2_دانشجوی عدالت خواه بعد از فارغ التحصیلی  چه کار باید بکنه که کمک جامعه باشه نه باعث دردسر 3_دیدگاه نویسنده درباره کارهای دانشجویی سال های اخیر چی بوده. کلا دوست داشتم نویسنده مصداقی تر بحث کنه. 
متاسفانه  خود آقای جلیلی رو خیلی نمی شناسم و کارنامه درست و کاملی از سابقه فعالیت هاشون ندارم که بتونم عیار  خودشون رو با حرف های خودشون بسنجم. وگرنه این هم جالب می شد. 
و در آخر چرا هرچی می دویم هنوز سر نقطه اولیم؟؟