وقت جشن است! مرادمان از "جشن" نه زیبایی‌ست نه آداب؛ مرادمان از آن شان و وقار و اخلاقیات والاست، روشنی، نه درخشش، طلا، نه ثروت.

آنجا که استبداد هست، استبداد هست. لذا پدر ما پدر ماست. گفتم الف، گفت دگر؟ گفتم هیچ.

بی اهمیت بودن ترس بعد ها معلوم می شود، بعد از اینکه بی اهمیت شد. تا آن موقع شادی کردن مضحک است؛ یا دست کم هراسناک.