One of the best I've ever read.
        

          اگر شما هم یه دوره از بچگی تون صرف ساختن ساعت بن تن و دیدن انیمیشن سیاره گنج شده ، این کتاب ایده خوبی برای تجدید خاطره است و حس نوستالژی زیادی بهتون می ده.

هدف کتاب؟ از اون جایی که این کتاب جلد اول از یه مجموعه چند جلدیه و نویسنده توی این کتاب بیشتر به دنیا سازی و شخصیت پردازی توجه کرده، مفاهیم کتاب رو تیکه تیکه و جدا از هم، نه به صورت یه مفهموم کلی و منسجم می شه فهمید. به طوری که وقتی کتاب رو تموم کردید فکر می کنید صرفا یه کتاب زیبا و سرگرم کننده خوندید اما وقتی که بر می گردید و یه مروری به کل داستان می کنید نظرتون عوض می شه.
قلم نویسنده ها کاملا روون و امروزی نوشته شده بود، ترجمه کلمه های ادبی زیادی نداشت. مترجم کتاب، خانم عذرا گلفام طنز کتاب رو واقعاااا عالی در آورده بود.
زاویه دید کتاب اول شخصه و اما هر فصل کتاب از زبون یکی از ۷ عضو لژیون آروراست و به ما این امکان رو می ده که هر ۷ شخصیت رو خوب بشناسیم و نقاط قوت و ضعفشون رو درک کنیم. (البته به جز زیلا که تو جلد های بعدی بیشتر درباره اش توضیح می ده.) این شیوه باعث شده تعادل خاصی بین فضا پردازی و شخصیت پردازی ایجاد بشه پس روند داستان خسته کننده نمی شه(دنیاسازی و شخصیت پردازی هم دیگه رو پوشش می دن) ؛ همچنین باعث شده توی جلد اول حجم تقریبا خوبی از  اطلاعات رو خود شخصیت ها با مکالماتشون به  مخاطب انتقال بدن. میشه گفت شخصیت پردازی قوی داره و اگر کتاب خوب تونسته فضا و دنیاش رو به مخاطب انتقال بده مدیون همین ویژگیه.
دنیا ، فضا سازی کتاب و منطق خیالی داستان خیلی خوب و به اندازه بود. همون طور که گفتم به خاطر تغییر زاویه دید کتاب تو هر فصل نویسنده ها مجبور بودن بین عناصر مختلف داستان تعادل ایجاد کنند. فکر می کنم این شیوه نوشتن خیلی سخت تر از تک بعدی بودن داستانه‌‌. البته از اون جایی که نکات نسبتا زیادی توی جلد اول درباره فیزیک کتاب و دنیاش ارائه می شه یه خورده گیج بشید اما نویسنده ها به صورت جدا یه سری توضیحات لا به لای فصل ها گذاشتن که مطمئن بشن شما اون مطلب رو فهمیدید.
ایده اصلی کتاب برای خود من که تکراری بود و اوایل فکر می کردم قراره با همون کلیشه های قبلی رو به رو شم. با این که کتاب پلات تویست های زیاد خفنی نداشت و می شد بعضی از اون ها رو حدس زد اما تو کل داستان یه هیجان و کشش نامحسوسی بود که شما رو وادار به خوندن ادامه داستان می کرد. اما آخرای کتاب یه خورده زیادی سریع پیش رفت به همین خاطر درگیری های آخر کتاب مصنوعی می زد. 
 کلا کتاب توی جلد اول دو تا از کاپل ها رو بهمون معرفی می کنه ولی انصافا یکی از این دو کاپل خیلییی شوت بودن. مخصوصا آخرای کتاب. در کل رومنس متوسطی داشت و واسه یه کتاب علمی تخیلی تقریبا مناسب بود.
در آخر، این کتاب فراتر از حد انتظارم ظاهر شد. برخلاف خیلی از علمی تخیلی ها فضای دوستانه  و طنزی که داشت به شدت دوست داشتنی بود. پیشنهادش می کنم؟ آره،ولی با انتظار زیادی بالا سمتش نرید تا بهتر به دلتون بشینه‌.