من نمی دونم این آقای شجاعی چه اصراری دارن که کتاب های نمادین مدل دهه 50-60 بنویسن؟ البته این کار رو وقتی می کنن که حوصله ی خراب کردن داستان های مشاهیر و کلاسیک رو ندارن! -_-
        

          این کتاب نمادین با اتفاقی نه چندان عجیب لا‌به لای کتابهای بچه‌ها جا گرفت و  یک روز گرم تابستانی که از همه چیز بچه داری کلافه بودم مجبورم کردند برایشان بخوانمش.
و بعد دنیای قشنگ بچه‌ها و سوال‌هایشان.
مثلا: بچه کوچک مانده بود آنها که تولدشان بهار بوده چه می‌کنند؟ بزرگ نمی‌شوند یا دیگر هیچ وقت جشن تولد ندارند.
        

          کتاب‌هایی که قوه تفکرت را قلقلک بدهند را دوست دارم.
ولی امیدوارم نتیجه تفکر ایجاد حرکت باشد نه ایستایی و ناامیدی
        

          داستانی نمادین درمورد ساختن دیکتاتورها و چگونگی حکومت دیکتاتور بر مردم فراموش‌کار.
برخلاف بسیاری از کتاب‌های نویسنده که مورد پسند من نیستند، این کتاب را که پایانی شیرین نداشت پسندیدم و به نظرم فضای بسیار مناسبی برای گفت‌وگو با کودک و نوجوان دارد.
        

          یک داستان به شدت نمادین
درباره ظلم پذیری و حکومت‌های ظالم

زیاد دوستش نداشتم.
        

          داستان ضعیف، پایان بی معنی. سه ستاره به تصویرگری کتاب.