وقتی که خوشحالیم مادرم خیلی خوب می­رقصد. زن­های همسایه با تشت دایره می­زنند و مادرم رقص کردی می­کند و رقص شاطری هم بلد است. اما هیچ­وقت جلوی پدرم نمی­رقصد. پدرم هروقت عصبانی می­شود به ما می­گوید: «ای رقاص­های بی­آبرو» و معلوم است که از رقص بدش می­آید. 
من نمی­دانم که مادر من که این­قدر خوب است چرا هیچ­وقت عکسش توی روزنامه یا مجله­ای نیست و هیچ­وقت مادر نمونه نشده است. وقتی که سالی یک­بار بند می­اندازد، خیلی هم قشنگ می­شود.
از متن کتاب