داستانی《احمدرضا‌احمدی‌گونه》با تصویرسازی شگفت‌انگیز که لایه‌های فردی و اجتماعی عمیقی دارد و از لایه ی سطحی که گم شدن پرنده‌ای شخصی است می‌توان با آن همراه شد تا لایه‌های دیگرِ نیافتنِ عین هر چیز ازدست‌رفته.
        

          خوب بود
        

          همه‌ی پرنده‌ها شکل پرنده‌اش بودند، امّا پرنده‌ی او نبودند.
        

          امتیاز دادن به کتاب سخته، یک طرف کار تصویرسازی‌های بی‌نظیر راشین خیریه است، یک طرف کار داستان احمدرضا احمدی که من رو جذب نکرد. اوج و فرودی توی داستان نبود، خواب پسرک با بقیه داستان پیوند نخورده یا من متوجه پیوندش نشدم، و گره‌گشایی آخر داستان هم خوب از کار درنیومده
جدای از اینها فونت کتاب بسیااار ناخواناست و چشم رو اذیت میکنه
        

          تصویرسازی‌های کتاب بی‌نظیره.✨
        

          من را یاد پرنده‌ای که داشتیم انداخت.
حال پسرک را درک می‌کردم که همه جا دنبال پرونده‌اش می‌گشت و تصاویر به نظرم خلاقانه بود اما به جز این دو مورد خیلی با کتاب ارتباط نگرفتم.