داستان آتش‌گرفتن سینما رکس از زبان نویسنده‌ای که مادر و پدرش را در این واقعه از دست داده و حالا می‌خواهد از آن شب هولناک بگوید.
        

          این داستان تلفیقی هست  از داستان واقع گرا و فانتزی. شروع داستان  برای بار اول که خونده میشه مقداری گنگ هست اما جلوتر که میریم جذاب میشه. گره هایی هم داره که مخاطب رو با خودش همراه می‌کنه.در مورد نویسنده‌‌ای هست که میخواد یه داستان واقعی بنویسه، اما یکهو یک چیز عجیبی  می‌پره بیرون ، یکی از شخصیت های داستان .و با نقشه ای که داره تمرکز نویسنده رو به سمت خودش می کشه...داستان برخلاف خیلی از داستان هایی که به تازگی هجوم بردن سمت  مفاهیم روانشناختی مضمون اجتماعی داره و به آتش سوزی سینما رکس آبادان هم پرداخته.  در کل داستان قشنگی بود و من فکر می‌کنم  هم دختر و هم پسرهای نوجوان از این کتاب خوششون بیاد. البته تعدادی هم کلمات فینگلیش داره که اگر مخاطب  انگلیسی بلد نباشه ممکنه توی ذوقش بخوره.( کلماتی مثل نور، فینیش، امرجنسی و...)
        

          نویسنده‌ای می‌خواهد شروع به نوشتن داستان تازه‌ای کند، اما این داستان با باقی داستان‌ها فرق می‌کند. این یک داستان واقعی است. ماجرای سینما رکس آبادان در ٢٨ مرداد ۵٧ است. اما اگر داستان باشد که واقعی نیست و اگر واقعی باشد داستان نیست. به این ترتیب باتوجه به اینکه ادسون آرانتس دوناسیمنتو و خرگوش هیمالیایی‌اش داستانی درباره‌ی داستان‌نوشتن است و شخصیت اصلی با آقای نویسنده وارد گفتگو می‌شود، با یک داستان پست‌مدرن مواجهیم. فراداستانی که از یک واقعه‌ی تاریخی صحبت می‌کند. فراداستانی تاریخی. 
نویسنده‌ی داستان ما همان‌طور که با روش عجیب خودش، کشیدن منحنی حلزونی، در حال پرداخت داستان در سرش است، خرگوشی از دل خیال‌پردازی‌هایش بيرون می‌جهد و به جستجوی این خرگوش، نوجوانی سیه‌چرده نیز از خیال آقای نویسنده بیرون می‌پرد. ادسون آرانتس دوناسیمنتو و خرگوشش از دل داستان آقای نویسنده آمده‌اند و او را حسابی گیج کرده‌اند. 
 فراداستان تاریخی از دو جنبه قابل بررسی است. وجه فراداستانی و وجه تاریخی. وجه فراداستانی کتاب ادسون آرانتس دوناسیمنتو و خرگوش هیمالیایی‌اش در چند نکته خلاصه می‌شود؛ اولین و مهم‌ترین اینکه این کتابْ داستانی درباره‌ی داستان‌نوشتن است و نویسنده‌ی داستانی به تناوب از روش‌هایش برای نگارش داستان، هدفش و چگونگی کارش صحبت می‌کند. دوم اینکه نویسنده‌ی داستانی با شخصیت داستان به گفتگوی مستقیم می‌پردازد و داستان را بین تخیل و واقعیت معلق می‌کند. سوم اینکه نویسنده تحت‌تأثیر نظر شخصیت داستان قرار می‌گیرد و اصرارها و تلاش‌هایش در تصمیم‌گیری‌اش برای پایان‌بندی داستان مؤثر است تا جایی که دست به تغییر وقایع و اتفاقات تاریخی می‌زند. و موضوعی تاریخی زمینه‌ی نگارش این اثر است، بی‌آنکه سوگیری سیاسی داشته باشد یا در پی اثبات شکل خاصی از وقوع ماجرا باشد. بدین ترتیب ادسون آرانتس دوناسیمنتو و خرگوش هیمالیایی‌اش فراداستانی تاریخی است.
علاوه بر همه‌ی این‌ها، پرداخت یک داستان پست‌مدرن برای نوجوانان با موضوعی که پیش‌تر به شکل داستانی(به‌خوبی) به آن پرداخته نشده‌است، واقعاً تحسین‌برانگیز است.
طراحی جلد جلد کتاب با آن پس زمینه‌ی منحنی حلزونی و خرگوش هیمالیایی‌ حسابی با کتاب هم‌خوانی و هماهنگی دارد.
تنها نکته اینکه کوتاه است. می‌توانست بیشتر باشد. خصوصاً در بخش انتهایی. چرا انقدر کوتاه می‌نویسی آقای خانیان؟