پوست نارنج از صمد بهرنگی، نسخه صوتی ماه آوا:
داستان در مورد اهالی یک روستا و معلم اونجاست. مادر فردی به اسم صاحبعلی  دل‌درد می‌گیره. این در حالیه که بین اهالی حرف بود اگه دمنوش پوست نارنج بخوره خوب می‌شه.
معلم می‌ره شهر، نارنج رو تهیه می‌کنه، اما دیر برمی‌گرده و زن روستایی از دنیا می‌ره. 
فضای داستان حول قهر کردن صاحبعلی با خودش و آقا معلم هست.
        

          بسم الله 

خوشم نیامد...

داستان درباره نارنجی است که در روستا کسی ندیده و حالا شده است متاع نایابی که هم دردها را دوا می‌کند و هم وسیله بازی بچه‌ها شده...

شاید باید داستان را در روزگار خودش بخوانیم!!!! یا اینکه این داستان بخش کوچکی از یک رمان یا داستان بلند است!!!! نمی‌دانم...
        

          حس و حال خوبی داشت
مخصوصا داستان پوست نارنج
        

          جالب بود...
        

          جالب بود کوتاه و لذت بخش ، قلم خوبی داره صمد بهرنگی 
فیدیبو صوتیش رو هم داره
        

          صوتیشو با گویندگی میلاد اردوبادی شنیدم. متنش روان بود، جذابیتم داشت، گویندگیش هم خوب بود ولی انگار از وسط یه رمانی برداشته شده بود! بقیش چی؟! همین!؟؟
        

          داستان بین معلم و شاگردهاش در روستا اتفاق افتاده. دنیای کودکانه‌ی بچه های روستایی که تا حالا نارنج ندیدن‌... و بچه ای که فکر میکرد اگر آقا معلم نارنج رو زودتر آورده بود، اون اتفاق بد نمی افتاد!

«پوست نارنج» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/82033
        

          خب همین؟! این «پوست نارنج» یک داستان کوتاه بود؟!
وقایع برمی‌گردد به گذشته، درست... اهل ده هستند و ساده‌دل درست، اما اجازه بدهید بگویم اگر منتقدان ادبی و به خصوص کتاب‌بازها این نوشته را که ساده‌ترین استانداردهای یک داستان کوتاه معمولی را ندارد، یک داستان کوتاه خوب و عمیق می‌پندارند، من از ادبیات کلاسیک فارسی فراری باشم. 
اگر داستان‌نویسی این است هر کسی که توان نوشتن خاطره را هم داشته باشد، می‌تواند روزی ده تا همانند این را می‌نویسد. متاسفانه عده‌ای فقط یاد گرفته‌اند به نام نویسنده نگاه کنند... اگر نامش معروف بود به او امتیاز خوب بدهند و اگر نامش ناآشنا بود بکوبند!

شانزدهم دی‌ماه یک‌هزار و چهارصد و یک
        

          گاهی بعد از خوندن اثری از افرادی که معروف شدن، فکر میکنم خب که چی؟ داستانی ساده و روان، اما خب که چی؟ داستان به جز توصیف صحنه ای از روستایی، که حتی نمی‌دانیم یک روستای محروم دور افتاده ست یا نه ، چه میزی به ما میگه؟ به عبارتی در همین توصیف هم حتی کامل عمل نکرده...
فکر میکنم جماعت هوادار، چرا و به چه علت از یک نفر هواداری میکنند؟ چه چیزی دارد جز کلاس و پز یک اسم؟