آبگوشتی‌ترین کتابی که در چندسال اخیر خواندم!


واقعا این فیلم‌فارسیِ مسخرهٔ ادای هالیوودِ دلقک‌وار، کارِ محمدحسن شهسواری است؟!
نویسندهٔ قهار و معلمِ نویسندگی؟!
به گمانم جا دارد آقای شهسواری، ابتدای چاپ جدید کتاب «حرکت در مه» یک مقدمهٔ جدیدی اضافه کند با این مضمون که: «هر کاری من در مرداد دیوانه کردم، شما نکنید! مثلا وقتی هیچ درک و شناختی از رمان ژانر ندارید، رمان ژانر ننویسید. شخصیت‌هایتان را ناقص و ابتر و کاریکاتوری تصویر نکنید. یک ایدهٔ محشر داستانی را با چرندیات‌تان حیف و میل نکنید و خلاصه این دسته‌گلی را که من در مرداد دیوانه به آب دادم، شما به آب ندهید که اگر بدهید، آب کُر را هم از پاک‌کنندگیِ ذاتی‌اش دور خواهید کرد!»

لفظِ «آبگوشتی»، واژه‌ای است که نویسنده در چندجای متن، از زبان چند شخصیت مختلف، در توصیف فیلم‌ها و کتاب‌های سطحی و زرد استفاده می‌کند. و واقعا این رمان همین است.
وقت‌تان را هیچ‌جوره برای این کتاب هدر ندهید.
و اینکه یک جلد کتاب مرداد دیوانه، تمیز و آکبند، رایگان به فروش می‌رسد!
        

          وای خدایا! چه‌قدر بد بود.
اگه بخوام بگم چی‌بود، احتمالاً این‌طور توصیف می‌کنم که یه تلفیقی از رمان‌های عاشقانه‌ی ایرانی زردقناری‌رنگ که تا وقتی هورمون‌های نوجوانی‌ت در غلیان‌اند، تابِ خواندن‌شون رو داری و ژانر رازآلودی که قدری به دور از واقعیت‌بود و تو تخیّل ذهن هیچ‌جور خواننده‌ای نمی‌شینه که اصلاً کلافه‌ات می‌کنه. به شخصه من رو هما‌ش با این سوال مواجه می‌کرد که:" چی شد این کتاب رو خریدی از نمایشگاه کتاب(فکرکنم سال۹۶)؟ کی معرفی‌کرد؟ چرا خررریدی زن؟"
بعد روی کتاب نوشته "ژانر:تریلر" که خب باید بگم...نه! Believe me, not even close.
وای، بد بود. بد بود.
        

          محمدحسن شهسواری؟ استاد داستان‌نویسی و مؤلف «حرکت در مه»؟
بعید می‌دانم، حتما اشتباه شده!
بله، مرداد دیوانه خوش‌خوان است و سریع پیش می‌رود چون اصلا چیزی برای ارائه ندارد.
عجیب است که منطق داستان، روابط علّی و معلولی، شخصیت‌ها، دیالوگ‌ها و حتی اسامی و لوکیشن‌ها همه شبیه رمان‌های اینترنتی است که روزهای نوجوانی می‌خواندیم، همان‌ها که نویسندگانشان حتی هویتشان را هم افشا نمی‌کردند.
حالا اسم استاد بزرگ داستان‌نویسی خورده روی جلد یکی از همان‌ها...
اصلا وقتی نویسنده برای چنین اثری افسوس نمی‌خورد، ما چرا کاس داغ‌تر از آش شویم؟