یک عااااالمه حاشیه‌ی به‌کارنیا در کنار یک ذره داستان.
اون راز اصلی هم مشخص نشد که چیه.
        

          روایتی گنگ، آشفته و سیاه که انگار نویسنده خود نمی‌داند که دقیقا چه باید بگوید و زنی را به تصویر می‌کشد که گمان نمی‌کنم خودش هم بپسندد.
        

          جزو ضدزن‌ترین کتاب‌ها؛ زنان میانسالی با گذشته‌ای زشت و گاها کثیف
زنانی که گذشته‌شان با خیانت و نارو زدن و رازهایی گره خورده. که رفاقت طولانی‌شان را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
بنظرم ارزش خواندن ندارد...
        

          برای من یک جورهایی شبیه سفر به آینده بود. سفر مشخصی در تاریخ مشخص که هیچوقت از تقویم یک دوستی جان گرفته دخترانه پاک نمی‌شود...
بلقیس سلیمانی همچنان آدم را شگفت زده می‌کند. جزو نویسنده‌هایی که قاعده تفنگ چخوف را به جا و درست استفاده می‌کند.
من روایت‌ و شخصیت پردازی‌های داستان را دوست داشتم، جدای از حال خوبی که مضمون داستان دوست داشت القا کند و فکر کنم القا هم کرد!
        

          در ۳،۲کتابی که از خانم سلیمانی خواندم سعی کرده نامی از وقایع انقلاب و اوایل انقلاب ببرد ، در این کتاب هم چند خانم به قول خودش در آستانه ۶۰ سالگی بیشتر از ۳۰ سال است که با هم دوست هستند ، 
مسایل و مشکلاتی که ایشون مطرح می کنه بنظر من مال این سن نیست ، درسته من خودم که همسن ایشون هستم خاطرات زیادی از انقلاب و بعد از آن دارم اما باز هم بنظرم این خاطراتی که خانم سلیمانی همیشه از آنها می نویسد برای دست کم ۶۵ ، ۷۰ ساله های این زمان است . و  از طرفی این حجم از خیانت و دروغ و دورویی در یک جمع ۷،۶ نفره دور از ذهن است.