در فصل های اول، زیاد از این کتاب خوشم نیومد. اما داستان، و این که هر فصل جای حساسی تموم می‌شد، مجبورم می‌کرد که باز بخونم. هرچه گذشت، بیشتر خوشم اومد. وقتی به جایی رسیدم که عکس چاه استخراج شهاب سنگ رو می‌بینن، دیگه سخت می‌تونستم کتاب رو زمین بذارم.
ولی، به نظرم این جور کتاب های علمی تخیلی، فقط برای یه سن هایی جذاب باشن. شاید اگه بعد از چند سال دوباره این کتاب رو بخونم، به اندازه‌ی الان خوشم نیاد. 
و این که، جزو کتاب هایی نیست که مطمئنم چند سال بعد دوست دارم باز هم بخونم‌شون. 
ترجمه‌ی خوبی داشت ولی غلط های نوشتاری‌ای هم به چشمم خورد.
        

          این کتاب با سه اسم در ایران چاپ شده، نقطه‌ی فریب، تزویر و حقیقت یخی. بر خلاف آثار قبلی که از دن براون خونده بودم اینجا خبری از رابرت لنگدان نبود و خبری هم از کشف رمز و راز باستانی و تاریخی و نمادشناسی نبود. داستان از این قراره که در نزدیکی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بودجه‌ی زیاد و شکست‌های پیاپی ناسا باعث شده اصلی‌ترین رقیب پرزیدنت در موضع بهتری قرار داشته باشه چرا که پرزیدنت حامی سرسخت ناسا و رقیب اون از مخالفان ناساست اما در همین اوضاع ناسا به یک کشف تاریخی میرسه، کشفی در یخ‌های قطب شمال و این شروع ماجرای کتابه. داستان کتاب پرکشش و خوبه، در حد بقیه‌ی کتاب‌های دن براون اطلاعات جانبی نداره و کمی واقعی‌تر نوشته شده. در نهایت بعد از خوندن چندین کتاب از دن براون می‌دونم که در خلال داستان داره چی میگه هر چند من خیلی با تفکراتش موافق نیستم اما نمیتونم هنر قصه‌گوییش رو زیر سوال ببرم.ه
        

          یک موضوع متفاوت که هیجان انگیز نوشته شده ، اما متاسفانه در اواخر کتاب از ریتم میوفته و یکم حوصله سر بر میشه. یکمی هم سبک کتاب، تینیجری بود و همچین موضوع و نثری داشت. در کل اگر نخونیدش چیزی رو از دست ندادید.
        

          کتاب ماجرایی معمایی خوبی بود. کاملا دنبال حقیقت میکشوندت. گرچه براون همیشه زوج قهرمان قصه داره و اینجاهم یه زوج همه حقایق رو کشف میکنن