اصل: خواندن "بعضی" رمان های نوجوان به خواندن "خیلی" از کتاب های بزرگسال و تازه های نشر می ارزد! چشم انداز شنبه ها یکی از بهترین کتاب هایی بود که این مدت خواندم. یک داستان خوب که کلمه هایش دلیلی برای ترتیب و چیدمان شان دارند! دلیلی مثل دلیل خانم اولینسکی برای انتخاب تیم چهارنفره "یاران"  بدون آزمون و رقابت. با شروع کتاب به وسط ماجرا پرت می شوی، دور و برت را هم نمی شناسی اما نویسنده تلاش نمی کند با توصیف های خسته کننده محیط را به تو بشناساند. بلکه تنها کلمات را با ترتیب جادویی اش در کمال سادگی و بچه بازی[!؟] برایت می نویسد و بعد کم کم با همه‌چیز آنقدر آشنا می شوی که بارها و بارها خودت را و بخشی از خاطره هایت را در گوشه و‌کنار فرهنگی که کیلومترها دورتر از تو ساخته شده پیدا می کنی؛ قدرت کلمه!
        

          《هو الحق》
یک کتاب روون و شیرین
        

          وقتی کتاب رو از جشنواره ی کتاب مدرسه خریدم، فکر می‌کردم با خواندن کتاب شاهد فراز و نشیب های رقابت بچه ها هستم ولی واقعا اینطور نبود. البته که من پشت کتاب رو خواندم ولی از روی جلدش هم قضاوت کردم، واقعا جلدش خیلی به چشمم میومد. 
نکته ی منفی ای که کتاب داشت این بود که آشفتگی ای داخلش اتفاق نمیفتاد و این باعث می‌شد که هی بخوام کتاب رو کنار بگذارم و دیگه به خواندنش ادامه ندم.
کتاب مثل بعضی از کتاب های دیگه تقسیم بندی شده بود و هر قسمت از زبون یکی از اعضای گروه گفته می‌شد قسمت های اول مربوط به زندگی هرکدوم بود ولی در آخر کتاب کم کم به مسابقات آنها اشاره ی کرد و کتاب زمانی داشت جالب می‌شد که اون رو تموم کردم. 
وقتی کتاب روشروع کردم احساس کردم که داستان داره داخل یک دهکده اتفاق میفته ولی وقتی که جلوتر رفتم دیدم نه تازه این زندگیه یک نفرشون هست. 
واقعا واقعا هیچ نقطه ی آشفتگی ای نداشت و انگار داشتم فقط روزمره های یک گروه و چگونه شکل گیریه اونها رو مرور می‌کردم.
 اما نکته ی مثبت کتاب، دوستی یکی از معیار های اخلاقی این کتاب بود. این که چطوری باهم دوست شدن معلمشون یک گروه درست کرد و تونستن باهم این مسابقات علمی و سوالاتی عمومی که ازشون پرسیده می‌شد رو پشت سر بگذارند.
        

          فصل های اول را که میخونیم یک گسستگی داره ولی وقتی گروه یاران تشکیل میشه و بعد از مسابقات ارتباط و اثر اون اتفاقات فصل های اول معنادار میشن.
سفری که هر کدوم از بچه ها را به نوعی بزرگ و همراه با هم میکنه تا بتونن به معلمشون کمک کنن.

فقط قسمت هایی که در مورد مسابقه سگشون صحبت میکنه به نظرم جالب نیست(چون در فرهنگ ما تعریف نشده) و کمی طولانیه