از زیباترین کتاب‌هایی که به عمرم خوندم! فوق‌العاده پرکشش با داستانی گیرا و جذاب.
آمیخته‌ای از شعر و عشق و کتاب، از جنگ و مرگ و حسرت.
مجموع همه‌ی این‌ها فقط و فقط « زیبایی» رو به وجود آورده.
قلم مترجم نقش بسزایی داشته؛ متشکرم از خانم مژگان رنجبر
        

          «جونگ میونگ لی» این رمان تاریخی/معمایی را در سن 46سالگی (2014) نوشت. او برای نگارش این رمان که آمیزه‌ای از نظم و نثر است، از واقعیاتی تاریخی؛ همچون ماجرای «یون دونگ جو» (شاعر مطرح کُره‌ای که بر ضد استعمار ژاپن در دهه 40 شعر می‌سرود و به‌خاطر حمایتش از جنبش استقلال کُره دستگیر و راهی زندان «فوکوئوکا» شد و در سن 28سالگی به‌مرگی مشکوک در آنجا درگذشت) و اشاراتی به مجموعه‌اشعار وی که تحت‌عنوان «آسمان و باد و ستاره و شعر» به‌فارسی نیز منتشر شده؛ نیز گزارش‌هایی که درباره آزمایش‌های پزشکی مرگبار بر روی زندانیان آنجا رسانه‌ای شد، الهام گرفته است. داستان از جایی آغاز می‌شود که جسد زندانبانی (سوگی‌‌یاما) که به‌شکلی فجیع به‌قتل رسیده، پیدا می‌شود. راوی (واتانابه) نگهبانی جوان است که مأمور یافتن قاتل یا قاتلین شده و در کنار بازجویی از مظنونین، وظیفه سانسور متونِ دردسترس زندانیان و نامه‌ها را نیز برعهده‌ دارد. آنچه اما مخاطب در روند داستان با آن مواجه می‌شود، نه هیجان معمول چنین سوژه‌هایی در برملاکردن راز یک جنایت؛ بلکه هزارتویی از مقابله مفاهیم مناقشه‌برانگیز همچون: آزادی و اسارت، عشق و نفرت، جنگ و صلح، رنج و لذت، یأس و امید و ...؛ آن‌هم در وسعت ادبیات است. علاقه «واتانابه» به هنر، مخاطب را نیز در مسیری که او برای یافتن حقیقت در چاردیواری زندان طی می‌کند، همراه کرده و به جنسی از رهایی می‌رسد که هیچ دیواری قدرت حصر آن‌را ندارد. عنوان اصلی کتاب Investigation (تحقیق) است و نویسنده‌اش در‌گفت‌و‌گو‌با مجله SHOTS درباره انگیزه نوشتن چنین رمانی که سوگواره‌ای در رثای تبعات همیشه‌ویرانگر جنگ بر زندگی انسان‌هاست؛ گفته که اولین‌بار در سال 1989 طی سفری به ژاپن و دیدن مجسمه یادبود «یون دونگ جو» در آنجا، به خواندن اشعارش ترغیب شد. او هفت رمان درباره موضوعات مختلف می‌نویسد (بعضی‌از‌آن‌ها مانند «نقاش باد» و «درختی با ریشه عمیق» حتی سریال شدند) احساس کرد جوان‌مرگی این شاعر و حس درون آثارش، او را رها نکرده و باید درباره‌اش حتماً چیزی بنویسد. او گفته است: «در دنیای بدی زندگی می‌کنیم. شرایط سختی داریم؛ بحران‌های متعدد اقتصادی، تبعیض‌های نژادی و فقر. همه مشکلات جوامع، مشخصه این اثر است. پایان رمان، باز ظلم است که خود را به‌رُخ می‌کِشد و آدم‌ها گویی سلاحی برای مقابله با آن ندارند؛ به‌جز شعر و موسیقی. من معتقدم که ادبیات می‌تواند شفابخش بشر باشد».
        

          این کتاب منو یاد فیلم رستگاری در شاوشنگ انداخت...اون فیلمو خیلی دوست داشتم از این کتاب هم به همون اندازه لذت بردم...
نباید آدم هارو از روی شایعات و یا شناخت کم و کوتاه مدت قضاوت کرد...آدم ها گاهی درونشون زیباتر از ظاهرشونه...
هم متن روون بود هم ترجمه خوب بود...



        

          صفحات آغازین کتاب کمی گیج کننده بود ، یک‌۵۰ صفحه ای نیاز به جلو رفتن و متوجه شدن قضیه داشت. 
زمان جنگ ژاپن و به اسارت گرفتن کره ای هاست به عنوان عناصر سیاسی و شورشی ! هنوز شبه جزیره کره به استقلال نرسیده .
یک زندانبان ژاپنی و یک شاعر کره ای در دیوار های ضخیم و غیرقابل نفوذ زندان امنیتی با هم ملاقات می‌کنند از صحنه های خشن و شکنجه های بی رحمانه به لمس روح یکدیگر می‌رسند و زندانبان ژاپنی میفهمه زندگی خیلی چیزی بیشتر از جنگ ، اعدام و خشونت علیه انسان هاست ‌.
چیزی که این کتاب رو متمایز میکنه حقیقی بودن ماجرا و اسارت شاعر با طبع لطیفش در زندانه .
این شاعر بزرگ کره ای یون دونگ جو نام داشت .
        

          این را نمیدانستم که به جای یونیفرم مدرسه، هنگامی که جنگ سرانجام پایان می یافت. جامه ی زندانیان را بر تن میکردم.
صفحه ۶۵
        

          واقعاااا زیبا بود، تصور نمیکردم هیچ چیزی بتونه اینقدر زیبا فضای دردناک و رنج آور رو توصیف کنه
        

          یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم 
زیبایی و کشش غیر قابل توصیفی داشت 
        

          کتاب نسیمی که بر ستاره‌ای وزید اثر جونگ میونگ‌لی درمورد یک جوان به اسم واتانابه یوئیچی ژاپنی هست که توی جنگ جهانی دوم، یعنی درست زمانی که کره و ژاپن با هم توی جنگ سخت و بی‌رحمانه‌ای بودن و کره تحت تسلط ژاپن بود بخاطر قانون سربازی احباری پسران راهی دوره‌های آموزشی می‌شه و تبدیل به یک زندان‌بان توی زندان فوکوئوکا می‌شه. 
پشت کتاب نوشته شده:« نسیمی که بر ستاره‌ای وزید رمانی است پرکشش و شاعرانه داستان در زمانی اتفاق می‌افتد که شعله‌های جنگ جهانی دوم افروخته شده و کره تحت تسلط ژاپن است. بسیاری از فعالان جنبش استقلال‌طلبی کره و از جمله یون دونگ-جو شاعر نامدار کره‌ای در زندان فوکوئوکا در بند هستند. آرامش دردناک زندان با اتفاقی مرموز به هم می‌ریزد یکی از زندان‌بانان کشته شده است و مشخص نیست چرا و چطور. کشف راز این اتفاق به کشف وقایع پیچیده‌تری منجر می‌شود که زیر پوست زندان در جریان‌اند؛ وقایعی که نشان می‌دهند شاید امید و آزادی در محاق بروند اما هرگز خاموش نمی‌شوند و چون رویش سبزه‌ای در دل سنگ راهشان را می‌جویند.» 

این کتاب یه شاهکاره که هم‌زمان شعر، ادبیات، موسیقی، زبان، فرهنگ، درد، امید، زیبایی، جنگ و بی‌رحمی رو به تصویر می‌کشه. اگه یه نفر ازم بپرسه بهترین کتابی که خوندی چی بود مطمئنم اولین اسمی که به ذهنم میاد اسم این کتابه. تا به حال موقع خوندن هیچ کتابی این‌قدر لذت نبرده بودم. نویسنده به طرز شگفت‌انگیزی تونسته بود تموم افکار و احساسات و اتفاقات رو به زیباترین و شاعرانه‌ترین حالت‌ممکن طوری بنویسه که خواننده با تموم وجودش اون‌ها رو درک کنه. دیالوگ‌های کتاب فوق‌العاده زیبا و شاعرانه بودن. نسیمی که بر ستاره‌ای وزید جور متفاوتی جنگ و امید و آزادی و نقش شعر و ادبیات رو توی جامعه و احساسات رو به قلم آورده بود. بهم یاد داد که واقعا امید و آزادی هیچ‌وقت نمی‌میرن.  
یه نکته‌ی دیگه‌ای که این کتاب داشت این بود که هم‌زمان هم شاعرانه بود و هم جنایی-معمایی و هم تاریخی! واقعا این ترکیب برای من جذاب بود.
بُعد جنایی-معمایی کتاب تقریبا قوی بود و من رو دنبال خودش می‌کشوند تا صفحه‌هارو ورق بزنم و پیش برم تا بتونم این پازل رو درست کنم. 
وقتی کتاب رو بخونید هیچ‌وقت سوگی‌یاما و دونگ‌جو و واتانابه رو فراموش نخواهید کرد. 
من وقتی که کتاب رو تموم کردم متوجه شدم که کتاب یک جورهایی بر اساس واقعیته و یون دونگ‌-جو یکی از شاعرای مهم و معروف کره‌ست و واقعا اشعار خوب و زیبایی داره و حیف که ترجمه‌شون اون انگار اون حس اصلی شعر رو منتقل نمی‌کنه. 
درمورد ترجمه هم به نظرم ترجمه‌ی نشر نون (مژگان رنجبر) ترجمه‌ی خوب و روونی بود اما به نظرم اون لحن و فضای شاعرانه خیلی خوب منتقل نشده بود. 
ساندی‌تایمز هم درمورد این کتاب گفته: 
«رمانی در ستایش شعر و ادبیات، با پیچش‌های غیرمنتظره‌ی بی‌شمار.»