تو بچه جان! بچه‌ نه ساله، ده ساله! که هیچ بودی، خاک بودی، خوراک شدی هشتاد سال دیگر، نود سال دیگر، یک بچه‌‌ی پیر میشی، هیچ میشی، خاک میشی دور میزنی، دایره‌ای، بی‌جهت، بی‌معنی، توخالی: باز از آخر، میرسی به اول مثل صفر وقتی برای خودت زندگی کنی وقتی بخوای فقط برای خودت باشی تنها باشی وقتی بخوای فقط با صفرها باشی عمر تو مثل یک خط منحنی روی خودت دور میزنه مثل صفر باز از آخر، میرسی به اول! اما اگر جلو «یک» بنشینی ...؟ اگر بخوای فقط برای یک باشی از پوچی و از تنهایی دربیای همنشین «یک» بشی ...؟! باید برای دیگران زندگی کنی عمر تو مثل یک خط افقی پیش میره مثل راه مثل رود وقتی از خودت دور بشی از آخر، به آبادی میرسی، مثل راه از آخر، میریزی به دریا، مثل رود اما اگر جلو یک بنشینی اگر بخوای فقط برای یک باشی از پوچی و از تنهایی دربیای همنشین یک بشی باید برای دیگران بمیری عمر تو مثل یک خط عمودی بالا میره مثل موج مثل طوفان مثل یک قله بلند مغرور تو تپه‌ها مثل درخت سرو آزاد تو خزه‌ها مثل یک انسان بزرگ، یک شهید تو گرگ‌ها، تو روباها، تو موشها، تو میشها که پا میشه، که می‌ایسته بپاخیزی، بایستی تو صفرها مثل «یک»!

بله فقط «یک» عدده فقط «یک‌عدد»ه شماره‌ی ستاره‌ها، منظومه‌ها زمین‌ها، آسمان‌ها شماره‌ی تمام چیزهای عالم «یک» جلوش تا بی‌نهایت صفرها! «یک»ی هست «یک»ی نیست غیر از «خدا» هیچ چیز نیست هیچ کس نیست ...

آدم وقتی فقیر میشه، خوبی‌هاش هم حقیر میشه، اما کسی که زور داره، یا زر داره، «عیب» شو «هنر» می‌بینند، «چرند» هاشو «حرف حسابی» می‌شنوند، «آروغ‌های بی‌جا و نفرت‌بار» شو «فلسفه و دانش و دین» می‌فهمند، حتی «شوخی‌های خنک و بی‌ربط» او از خنده حضار رو روده‌بر می‌کنه!