این را هم شنیدم، نخواندم.
خطابه اخلاقی بلندی است که در یکی از شعبانهای دهه 50 در نجف، خطاب به طلاب گفته شده است. 
بخشی که با عنوان  "نکاتی از مناجات شعبانیه"  در کتاب مشخص شده است، بیشتر از قسمتهای دیگرش جالب است. 
نقطۀ منفی اش، حذف لحن دلنشین امام از کتاب است. کتاب، متن پیاده و تنظیم شده است و در آن تقریبا هیچ چیزی از نثر امام نمانده، خلاف چهل حدیث یا آداب الصلوه که خود امام نوشته.
          

            کتابی خطاب به طلاب هست 
کلی تشر و تلنگر به طلاب زده 
ولی یک جاهاییش تلنگر خوبی برای ما ها هم هست 
کتاب ساده ای بود
خیلی چیز خاصی نداشت 
ولی یک بار خوندنش  ارزش داشت