صلاح و فساد هردو تدریجی‌الحصول هستند اما آیا هردو دارای سرعت یکسان اند؟ خیر 
حرکت در مسیر صلاح  و سعادت "سربالایی" و حرکت در مسیر فساد و تباهی "سرپایینی" است. بدیهی است که سقوط از صعود بسیار سریعتر است.
نفس انسان اگر به حال خود رها شود خودبخود به سمت فساد حرکت می‌کند.
برای همین است که "تربیت" مقوله ای زمان‌بر و نیازمند حوصله است.
        

          اسم کتاب تربیت فرزند هست و شامل مطالبی از دوستی و رفاقت به صورت مجزا هم هست.
به بزرگوارانی که علاقه به راهنمایی در دوستیابی و رفاقت دارند این کتاب رو توصیه می کنم.
به طور کلی متن استاد روایی  هست که این مطلب کتاب رو شیرین می کنه و ما رو به کلام اهل بیت  نزدیک تر  می کنه.
برای مطالعه این مجموعه پنج جلدی به  نظرم اینکه اول جلد ۵ بعد ۱ و ۴ و ۳ و ۲  خوانده شود.
البته سیر کتاب هم خوبه و به ترتیب متن سخنرانی استاد هست.

        

          کتابهای تربیتی رو باید تلفیقی خوند 
هم از جنبه مذهبی و روایات ، هم روانشناسی روز 
کتاب عالی بود از لحاظ توصیف دین در امر تربیت فرزند 
        

          مجموعۀ «ادب الهی» اثر آیت‌الله مجتبی تهرانی است که مباحثی را پیرامون تربیت نفس و دیگران مطرح کرده‌اند و 5 جلد دارد. مجموعۀ پنج‌جلدی «ادب الهی» اثری انسان‌ساز است که با جمع‌آوری و تدوین و تنظیم آخرین سخنرانی‌های استاد بزرگ اخلاق، حاج‌آقا مجتبی تهرانی به نگارش درآمده ‌است. کتاب سوم این مجموعه در سی‌ویک جلسه به سراغ تربیت دینی جامعۀ ‌اسلامی رفته ‌است و به سؤالاتی پاسخ می‌گوید که ممکن است همواره از خویش پرسیده باشید. کتاب «تربیت فرزند» است که حضرت استاد(ره) برای اولین بار با ایجاد طبقه‌بندی دقیق در مسئله تربیت فرزند، راه را برای درک مسیر صحیح تربیت روشن کرده‌اند و می‌فرماید: والدین تنها باید استعدادهای درونی فرزند خود را شکوفا کنند که ما از آن به «آبیاری زمین وجود کودک» تعبیر می‌کنیم، زمین وجودی کودک آماده است، بذر هم آماده است، در این حال والدین اگر به این زمین آب ندهند، خیانت کرده‌اند.