کتاب های ترجمه ذبیح الله منصوری

ذبیح‌الله حکیم‌الهی دشتی (۱۲۷۸ – ۱۹ خرداد ۱۳۶۵) از پرکارترین مترجمان تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران، روزنامه‌نگار، نویسنده بود او در مدرسهٔ آلیانس سنندج که فرانسوی‌ها آن را اداره می‌کردند شروع به درس خواندن کرد؛ پس از چندی با مأموریت پدر در کرمانشاه به آن شهر رفت و زبان فرانسه را نزد پزشکی که این زبان را به‌خوبی می‌دانست فراگرفت. او در بازگشت به تهران و درگذشت پدر، عهده‌دار مخارج خانواده شد و به ناچار از تحصیل دست کشید. در سال ۱۳۰۱ شمسی همزمان با تأسیس روزنامه کوشش با سمت مترجم داستان و مقاله و مطالب علمی در آن روزنامه شروع به کار کرد. در سال ۱۳۰۶ در حالی که در روزنامه کوشش کار می‌کرد، با روزنامه اطلاعات نیز شروع به همکاری کرد که مدت‌ها ادامه یافت و از آغاز انتشار روزنامه کیهان هم به مدت شش سال، چندین کتاب برای این روزنامه ترجمه کرد که همه به صورت پاورقی به چاپ می‌رسید. بعدها با روزنامه ایران ما، روزنامه داد، مجله خواندنی‌ها، روزنامه باختر، روزنامه اختر امروز، مجلهٔ ترقی، مجلهٔ تهران مصور، مجلهٔ روشنفکر، مجلهٔ سپید و سیاه، مجلهٔ امید ایران، روزنامه پست تهران و سرانجام مجله دانستنی‌ها همکاری داشت. او دیر ازدواج کرد و دارای یک دختر و یک پسر شد. مادرش از خانوادهٔ علماء و روحانیون شهر سنندج بود. در سال ۱۲۹۹ وقتی به تهران آمد می‌خواست در رشتهٔ دریانوردی تحصیل کند ولی در روزنامهٔ کوشش به ترجمهٔ چند کتاب پرداخت و از آن به بعد به نوشتن اشتغال یافت. گفته می‌شود او حدود ۱۲۰۰ عنوان داستان و مقاله و کتاب نوشته است. وی در طول عمر خود به کشورهایی نظیر هند، شوروی و چندین کشور اروپایی سفر کرد. ذبیح‌الله منصوری در ۱۹ خرداد ۱۳۶۵ در بیمارستان شریعتی در ۸۷ سالگی درگذشت. منصوری بیشتر از۶۰ سال نوشت و ترجمه کرد. میخوام همه کتاب هاشونو بخونم چون با سینوهه با این مترجم آشنا شدم به سبک ترجمه هاشون که عموما رمان تاریخی هست علاقه دارم

از پدر رسیده‌ها

همه ما میراثی، یادگاری از پدرمان یا پدرانمان داریم. پندی، لباسی، ساعتی شاید! من اما تصویر کودکی‌ام از پدر کسی بود که بعد از ۱۴ ساعت کار سنگین وقتی به خانه می‌رسید، بعد از خوش و بش با مادر و سری به گل‌های خانه زدن! دستش میرفت در جیب اورکتش و بسته سیگار وینستون را برمی‌کشید بعد از آن خسته می‌لمید روی بالش بزرگ و گردی که مخصوص او بود و تخت پادشاهی اش در ممکلت خانه مان! هم زمان که کبریت خاموش شده را در جعبه آن می‌گذاشت تا شاید روزی به کار بیاید! کتاب نیمه کرده‌اش را از کنار دیوار برمیداشت و تا وقت خواب می‌خواندش! در زندگی بیش از هرچیزی کتاب خوان شدنم را مدیون اویم. این کتاب‌ها را یا از کتاب‌خانه پدر قبل غارت خویشان هنردوست خوانده‌ام یا بعدا به توصیه او... شما هم پدرانه‌هاتان را فهرست کنید!

کتاب های تاریخی

کتاب های مشهور تاریخ ایران و جهان