من به شخصه طرفدار نوشته های پل استرم و این کتابم خوب بود و این کوتاه و مختصر بودنش خیلی واسه کسایی که کتابای قطور خوششون نمیاد خوب بود
        

          «خواندن و سر خم کردن روی کتاب، همانا کشف چهره‌ی خویش در چشمه‌ی کاغذهای سفید و افزودن آن به متن است.»
بعد از روزی غمگن در حالی که دلْ تنگ بود وارد کتاب‌فروشی‌ای تازه تأسیس و بزرگ در راسته‌ی انقلاب شدم. کتاب رو تک و تنها در گوشه‌ای از قفسه‌ی نویسندگان فرانسوی دیدم. برش داشتم و به نیت هدیه دادن به دوستی خریدمش. در راه بازگشت به خانه سر را روی کتاب خم کردم. به خانه که رسیدم کتاب تمام شده بود. با اینکه عاشق کتاب شده بودم فردایش کتاب را تقدیم دوست کردم. چرا که: «از تمام کتاب‌های خوانده شده چه می‌ماند؟ خاکسترهایشان دوباره در ذهن می‌ریزد، جریان هوایی خاکسترها را پراکنده می‌کند.»
        

          یه شاهکار بود از بوبن تو تشبیه و تمثیل و برانگیختن احساس...
کتاب داستانی نبود و سیر مشخصی نداشت
انگار دستنوشته ها و جمله های کوتاه و بلند بوبن جمع شده بود تو یه کتاب...
خوندنش و تجزیه کردن  جمله ها نیاز به تمرکز حسابی داشت ینی اصلا مناسب مطالعه تو مترو نبود برا منی که اکثرا کتابامو تو مترو میخونم و گاهی برای فهمیدن یه جمله باید چند بار میخوندم و  تحلیل میکردم...
در این کتاب هم  بوبن مشابه بقیه کتاباش روحِ زنده و رنگی و پر امیدی برای زندگی قائل و متصور و خب این حس بعد از خوندن آثارش به شما هم انتقال پیدا میکنه و من عمدا برای عوض شدن حالم شروع به مطالعش کردم... کتاب سبک و کم حجمه... در کل پیشنهاد میشه
9.5/10
        

          مثل یک دفترچه بود. یک دفترچه که گذاشته تو جیبش و هر چیزی که به ذهنش رسیده  رو نوشته. درمورد همه چیز. خیلی بی‌‌ربط. اما خیلی قشنگ. خیلی دل‌انگیز.
دوستش داشتم. ❄️

 «از خود می‌پرسم آنگاه که زیبایی برای لحظه‌ای از زندگی گذر می‌کند، زندگی چه کم دارد. شاید هیچ.» 

 «آن کس که فقط مخلوقات خدا را می‌شناسد هرگز نیازمند اندیشیدن به موعظه نیست، زیرا خداوند در وجود هر مخلوق هست و هر مخلوق کتابی از اوست.» 

 «احساس وجود خداوند شاید در رابطه با حساسیت ماست، در رابطه با باریک‌ترین رشته عصبی ما، رشته‌ای طلایی به ظرافت یک هزارم میلی‌متر. این رشته در وجود برخی گسسته اما در وجود برخی دیگر با هر پدیده‌ای به ارتعاش درمی‌آید.» 

 «عمر هر کس مانند لبخند یک نوزاد است: بسیار کوتاه اما زوال‌ناپذیر.»
        

          نثر کتاب خوب و ویراستاری هم خوب بود و از خواندنش لذت بردم. این نخستین تجربه‌ام در خواندن آثار «بوبن» بود و هنوز مزّۀ آن زیر زبانم مانده است.

نگاه زیبا، مثبت و شیرین به آفریدگار جهان، هستی، طبیعت، موجودات زنده و غیرزنده و رویدادها، همه سرشار از لطافت و دلپذیری بود.

بعضی از بخش‌های متن، مرا به یاد قسمت‌هایی از اشعار مانایاد «سهراب سپهری» انداخت و به روان هر دو درود فرستادم.

گرچه حجم تمثیل‌ها، استعارات، تشبیهات، کنایات و آرایه‌های ادبی فراوان بود؛ اما آزاردهنده نبود. به عکس هم شیرین بود و هم لذت‌بخش، به‌ویژه زمانی که راز و رمز این آرایه‌ها روشن می‌شد و انسان از آن لذتی وافر می‌بُرد.

اگر برای بعضی از خوانندگان؛ بخش‌های زیادی از متن کتاب، سخت‌خوان و دیریاب بوده است؛ علتش استفاده از آرایه‌های تازه، ابتکاری، گاه دور از ذهن و ساخته و پرداختۀ خود آقای «بوبن» است.

گویا ذهن نویسنده؛ بسیار پویا، زنده، قوی و سازندۀ تعابیر زیبا و خواندنی و شنیدنی بوده است که متن مصنوعی به نظر نمی‌رسد و همین نکتۀ مثبت کتاب است.

البته برای دریافت مفهوم بعضی از تعابیر، نیاز به کمی تامّل و دقّت هست و بعضی از مفاهیم به راحتی درک نمی‌شوند و این طبیعی است.

بابت این تجربۀ لذت‌بخش، از آقای «بوبن» و مترجم کتاب، خانم «مهری» سپاس‌گزارم.
        

          #کتاب_خواندم
#آدمکشی
ضعیفت ترین اثر کریستین بوبن تا حالا..
برادرم کریس! 
ما گفتیم شاعرانه می نویسی قشنگه.. ولی این چی چی بود..؟ 
به این برکت اگر یه کلمه فهمیده باشم! .
دوست داری بگم: حیف درخت! 
حیف کاغذ! 
دوست داری ادای این آدم ها رو دربیارم که انگار خیلی حالیشونه ولی هیچ نمی فهمن..؟ 
ولی من اینطوری نیستم. 
چون هرشب زندگی پس از زندگی می بینم! دچار جو گیری مفرط شدم که آدم خوبی باشم! 
جوگیریم که رفع شد میام دوتا لیچار بارت می کنم.
باچه؟
آفرین