نافرمانی مدنی مقاله ای است طولانی و کلاسیک در اندیشه و فلسفه سیاسی.در عین حال شرحی است بر علت اعتراض اخلاقی-عملی نویسنده به بی عدالتی آمریکا.شکل آن،خودداری از رعایت یک یا چند قانون مشخص با نپرداختن مالیات و جریمه،بیش تر به دلیل اعتراض اخلاقی یا سیاسی بی خشونت بود،اما دلایلش را باید از زبان خودش شنید.کلام وی:((بهترین دولت،دولتی است که کم ترین فرمان را صادر کند.))امروزه سرمشقی برای کوچک سازی دولت ها شده است.
کتاب به قلم ثورو،شاعر،طبیعی دان و فیلسوف سیاسی قرن نوزده آمریکاست که شاگرد و همدم و منتقد مقاله نویس و فیلسوف بزرگ،امرسون است،کسی که او را چنین وصف کرد:
ثورو تنها انسان آزاد شهرش بود.
نوشته حاضر فقط گزارش نیست.بلکه هم دعوت به کنش و هم روبه رو کردن خواننده با پرسش هایی است بس اخلاقی و همیشگی،آن چنان که گاندی تدریس این کتاب را برای آموزش عمومی مدارس بسیار لازم می دید.
ثورو قلمی دارد همانند سعدی ما و از حسن اتفاق،یکی از شاخص ترین تحسین کنندگان سعدی در غرب است که صریحا خود را خویشاوند فکری او می داند.او شاعری است که با ساده زیستی،مبارزه با مصرف گرایی و تامل در طبیعت و هستی،توانست زیستن را هم چون شعری بسراید و نیز شعر زیستن را زندگی کند!
متن کتاب،در عین کلاسیک بودن،لذت بخش و قابل درک برای عموم خوانندگان است.