معرفی کتاب نافرمانی مدنی اثر هنری دیوید تورو مترجم غلامعلی کشانی

نافرمانی مدنی

نافرمانی مدنی

هنری دیوید تورو و 1 نفر دیگر
4.5
2 نفر |
1 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

1

خوانده‌ام

4

خواهم خواند

1

ناشر
قطره
شابک
9786001198038
تعداد صفحات
132
تاریخ انتشار
1398/12/19

توضیحات

        نافرمانی مدنی مقاله ای است طولانی و کلاسیک در اندیشه و فلسفه سیاسی.در عین حال شرحی است بر علت اعتراض اخلاقی-عملی نویسنده به بی عدالتی آمریکا.شکل آن،خودداری از رعایت یک یا چند قانون مشخص با نپرداختن مالیات و جریمه،بیش تر به دلیل اعتراض اخلاقی یا سیاسی بی خشونت بود،اما دلایلش را باید از زبان خودش شنید.کلام وی:((بهترین دولت،دولتی است که کم ترین فرمان را صادر کند.))امروزه سرمشقی برای کوچک سازی دولت ها شده است.
کتاب به قلم ثورو،شاعر،طبیعی دان و فیلسوف سیاسی قرن نوزده آمریکاست که شاگرد و همدم و منتقد مقاله نویس و فیلسوف بزرگ،امرسون است،کسی که او را چنین وصف کرد:
ثورو تنها انسان آزاد شهرش بود.
نوشته حاضر فقط گزارش نیست.بلکه هم دعوت به کنش و هم روبه رو کردن خواننده با پرسش هایی است بس اخلاقی و همیشگی،آن چنان که گاندی تدریس این کتاب را برای آموزش عمومی مدارس بسیار لازم می دید.
ثورو قلمی دارد همانند سعدی ما و از حسن اتفاق،یکی از شاخص ترین تحسین کنندگان سعدی در غرب است که صریحا خود را خویشاوند فکری او می داند.او شاعری است که با ساده زیستی،مبارزه با مصرف گرایی و تامل در طبیعت و هستی،توانست زیستن را هم چون شعری بسراید و نیز شعر زیستن را زندگی کند!
متن کتاب،در عین کلاسیک بودن،لذت بخش و قابل درک برای عموم خوانندگان است.
      

یادداشت‌ها

          .
نافرمانی مدنی(Civil disobedience)
نوشته هنری دیوید ثورو
ترجمه غلامعلی کشانی
.
.
در سرزمینی که حاکمیت انسان‌ها را ستمگرانه‌ به زندان می‌اندازد، طبیعی است که جای راستین انسان منصف هم در زندان باشد.(صفحه ۴۷)
وظیفه انسان بنا به عادت، این نیست که خود را وقف براندازی هرگونه نادرستی، حتی بزرگترین آنها کند. وی ممکن است بازهم به درستی، مسائل دیگری برای اشتغال ذهنی یا عملی داشته باشد، اما این حداقل وظیفه اوست که از آن نادرستی دست بشوید و اگر دیگر نمی‌خواهد لحظه ای به آن بیندیشد، حداقل در عمل هم از نادرستی پشتیبانی نکند.(صفحه ۳۸)
آنانی که در عین مخالف بودن با خصوصیات و اقدامات یک دولت، وفاداری و حمایت خود را تقدیمش می‌کنند، بی‌شک هشیارترین حامیان آن هستند، و به همین نسبت جدی ترین موانع اصلاحات‌اند.(صفحه ۴۰)

مفهوم #نافرمانی_مدنی اولین بار توسط هنری دیوید ثورو، شاعر، طبیعی‌دان و فیلسوف سیاسی، به کار گرفته شد. او در اوج دوره تاریک برده‌داری در آمریکا و جنگ‌های داخلی و در قرن نوزدهم به تحریر مقاله ای با همین عنوان، تاثیر شگرفتی بر روند تاریخ و سیاست داشت؛ ثورو پس از زندانی شدن توسط دولت وقت به علت پرداخت نکردن مالیات، تصمیم به تحریر این مقاله گرفت. گاندی، پدر هند نوین، ثورو را آموزگار راستین خود میدانست و مبارزات مدنی خود را بر پایه همین آموزه‌ها بنا نهاده بود.
ثورو، دانش آموخته هاروراد و از دوستان امرسون، فیلسوف مطرح بود و تا آخر عمر، زندگی ساده و دور از تجمل و تزویری را در پیش گرفته بود. او اعتقاد داشت تا زمانی که دولت برای او ارزشی قائل نباشد، نمیتواند برای دولت ارزشی متقابل قائل شود.

درس‌ نافرمانی مدنی او بعدها اساسی برای تمامی درس‌گفتارهای مبارزات مدنی در غرب و حتی شرق شد.
مبارزه مدنی برای او به دور از خشونت تعریف می‌شد: 
(نافرمانی مدنی وسیله‌ای برای انقلاب، به معنی براندازی نیست، بلکه ابزاری اصلاح‌طلبانه و محدودکننده قدرت بی حدوحصر ماشین حکومتی به منظور عادلانه‌تر کردن آن است. این خود انقلابی واقعی‌ست.)
او ندای وجدان و حقیقت طلبی و خردمندی را برتر از شیفتگی و یا نفرت نسبت به قانون و یا دولت میدانست.

در پناه خِرد

پی نوشت:تئودور ابرت، استاد دانشگاه علوم سیاسی برلین سه شاخص اساسی برای نافرمانی مدنی تبیین کرده است: خشونت‌پرهیزی، مسئولیت پذیری و محدودیت.
۱.اقدام متکی بر نافرمانی مدنی باید در درجه اول غیرخشن‌باشد.
۲.مسئولیت آن باید از طرف اقدام کنندگان چه فردی و چه جمعی پذیرفته شود.
۳.باید محدود و ارائه دهنده بدیل‌های سازنده باشد.
        

0