عنوان اصلی این کتاب «مرگ خدا و معنای زندگی» است و خیلی گویاتر نشون می‌ده که هدف و رویکرد این کتاب چیه. جولیان یانگ سعی می‌کنه با استفاده از نظر تعدادی از فیلسوفان درباره‌ی «معنای زندگی» در جهانی که هنوز خدا درونش حضور داشت و در جهانی که خدا در آن مرده است صحبت کنه. برخی از فصل‌ها کمی تقلیل‌یافته‌تر از صحبت اصلی فیلسوف‌ها بودن که البته به نظرم در چنین کتاب‌هایی اجتناب‌ناپذیره و برخی از فصل‌ها هم خیلی عمیق و خوب به این موضوع پرداخته بودن. جهت‌گیری کتاب و فیلسوف‌هایی که انتخاب شده بودن هم هوشمندانه بود. از نتیجه‌گیری کتاب و انتخاب فلسفه‌ی هایدگر واپسین یا دوم به عنوان آخرین فیلسوفی که درباره‌ی امکان معناداری زندگی در عصر مرگ خدا صحبت کرده بسیار لذت بردم.
        

          عنوان اصلی کتاب در واقع «مرگ خدا و معنای زندگی» است و یک ایده ی محوری دارد: فیلسوفانی که به دنبال معنایی برای زندگی بودند به دو دسته تقسیم می شوند: یک) آنهایی که به تعبیر من واقعا به مرگ خدا اعتقاد ندارند و سعی می کنند با یک کلان روایت برای زندگی معنا بتراشند. دو) آنهایی که به مرگ خدا ایمان آوردند و کلان روایتهای فراطبیعی و فرافلسفی را به هیچ وجه نمی پذیرند. 
* در این تقسیم بندی فیلسوفی مثل مارکس هم به دلیل اعتقاد به کلان روایتی از تاریخ و آینده در واقع در دسته اول جا میگرند

این کتاب در واقع یک دور تاریخ فلسفه غرب است با تمرکز بر روی معنای زندگی. و نظریات اساسی فیلسوفان مهمی مثل افلاطون، کانت، کیرکه گور، شوپنهاور، فروید، نیچه، هگل، مارکس، سارتر، کامو، دریدا و هایدگر را با زبانی ساده مورد بررسی قرار میدهد و در نهایت با نقد هر کدام ازین فیلسوفان، روایت هایدگر متاخر از معنای زندگی را پذیرفتنی تر میداند.

کتاب از زبانی ساده و مفصل برای بیان نظریات پیچیده استفاده می کند تا برای تمامی مخاطبین حتی کسانی که دانش فلسفی جندانی ندارند جذاب و فهمیدنی باشد اما همین نکته برای کسی که مطالعات فلسفی داشته ممکن است ملال آور شود به خصوص تکرار و تفصیل برخی نظریات که از حوصله مخاطب حرفه ای تر فلسفه خارج است.