لئو نیکلایویچ تولستوی (به انگلیسی: Leo Tolstoy)، نویسنده و فعال سیاسی و اجتماعی روس است. زادروز وی ? سپتامبر ???? در یاسنایا پالیانا از توابع تولا، از توابع استان تولا است. تولستوی در روز ?? نوامبر ???? درگذشت و در زادگاه خویش به خاک سپرده شد. تولستوی یکی از مشهورترین نویسندگان و بزرگ ترین شخصیت های تاریخ روسیه است. رمان های جنگ و صلح و آنا کارنینا جایگاه او را در بالاترین رده ی ادبیات داستانی جهان تثبیت کرده اند. تولستوی به حدی در کشورش مشهور و محبوب است که اخیراً سکه طلای یادبودی به احترام وی ضرب شده است. تولستوی به رغم شهرت و محبوبیتی که با انتشار آثارش کسب کرد، زندگی خود را به شدت تغییر داد و به ساده زیستن روی آورد. لئو در خانواده ای اشرافی و با پیشینه ی بسیار قدیمی در یاسنایا پالیانا در ???کیلومتری جنوب مسکو زاده شد. مادرش را در دوسالگی و پدرش را در نه سالگی از دست داد و پس از آن تحت سرپرستی عمه اش تاتیانا قرار گرفت. او در سال ???? در رشته ی زبان های شرقی در دانشگاه قازان نام نویسی کرد، ولی پس از سه سال، در تاریخ ????، تغییر رشته داد و خود را به دانشکد? حقوق منتقل کرد[?] تا با کسب دانش وکالت به وضعیت نابسامان ??? نفر کشاورز روزمزد، که پس از مرگ پدر و مادرش به او انتقال یافته بودند، رسیدگی کند و با اصلاحات اراضی خود به شرایط رنج آور اجتماعی آنان خاتمه دهد. تولستوی در سال ???? با دختر هجده ساله ای با سَلَفِ آلمانی، به نام سوفیا آندر ژونا برس (???? – ????)، ازدواج کرد و رمان های جاودانه ای به نام جنگ و صلح و آنا کارنینا را تألیف و منتشر ساخت. پشتیبانی همسر جوانش از فعالیت های ادبی تولستوی که به روایتی ???? صفحه از پیش نویس جنگ و صلح را بیش از هفت بار پاکنویس کرده است، شایسته احترام است. رابطه این دو عاشقانه، ولی پرتنش بود. دفترچه یادداشتی که تولستوی در دوران پیش از ازدواج شرح زندگی خود را در آن می نوشت به دست سوفیا افتاد. در این دفترچه یادداشت شرح خوشگذارنی ها و عیاشی های تولستوی نوشته شده بود. تاثیر این مطالب بر سوفیا سنگین بود به طوری که می نویسد این دوران زننده و ناخوشایند و زندگی او در آن موقع غیرقابل پذیرش است. غرق شدن تولستوی در مسایل فلسفی در سال های بعد نیز مشکلات زیادی برای این دو به همراه داشت. آنها با همدیگر ?? فرزند مشترک داشتند که ? تا از آنها در کودکی مردند. قزاق ها مردمانی از قوم های مختلف جنوب روسیه و اوکراین و لهستان بودند که با فرار از دست اربابان فئودال زندگی آزادی را در استپ های جنوبی و اطراف رودهای دان و دنیپر برگزیده بودند. در جریان جنگ های قدرت های حاکم بر آن نواحی به تدریج نقش مرزداری به قزاق ها داده شد. قزاق ها به شجاعت و مهارت های سوارکاری معروف بودند. نیروهای قزاق در جریان حمله ناپلئون به روسیه با جنگ های نامنظم و ایذایی هراسی در دل سربازان فرانسوی افکنده بودند. تا پایان حکومت تزاری واحدهای منظم نظامی با نام قزاق در ارتش امپراتوری روسیه تشکیل شده بود. ناصرالدین شاه قاجار در سفرهای خود به اروپا هنرنمایی نظامی قزاق های روسیه را پسندید و خواستار تشکیل واحدهای قزاق در ایران شد. این واحدها زیر نظر فرماندهان قزاق روس ابتدا با نام بریگاد قزاق و بعد با نام دیویزون قزاق در ایران تشکیل شد. اصطلاحات قزاقی مانند یساول (سرگرد) و پالکونیک (سرهنگ) تا پیش از تشکیل ارتش نوین ایران در میان نظامیان ایران رایج بود.