زندان جو را همراه با کتاب "بت شکن" خواندم ، چون هر دو موضوع نسبتا مشابه داشته و به وضعیت شیعیان بحرین ، جنبش های آزادی خواه و عدالت طلب علیه رژیم حاکم و زندان های مخوف رژیم می پردازد اما با دو راوی مختلف و دو زاویه دید متفاوت (حتی می توان گفت مکمل). زندان جو روایتی با جزئیات و بسیار تلخ  از شرایط زندان و فجایع انسانی را به صورت روزانه ارائه می دهد ،‌راوی کتاب جوانی دانشجوست و به دلیل تسلط نویسنده بر مسائل فرهنگی و توانمندی در گفتار، متن منسجم تری را رقم زده است . نویسنده  که نگارش کتاب را  از درون زندان جو انجام داده و نوشته هایش را با شرایطی ویژه به بیرون از زندان انتقال داده است، در سرتاسر متن کتاب روح امیدبخشی را به تصویر می کشد  که از درون فرد زندانی برخواسته و نشان از ایستادگی اش دارد.
        

          خاطرات درزکرده‌ی جهاد، یکی از زندانیان زندان مرکزی بحرین است. از خشونت‌ها و شکنجه‌های وحشیانه‌ی افسران مزدور اردنی و پاکستانی و یمنی و خود افسران بحرینی گفته است. از خشم و کینه‌ای که از شیعیان داشته‌اند. و از امیدی که زندانیان را سر پا نگه می‌داشت و باعث می‌شد زیر بار این شکنجه‌ها و توهین‌ها و تحقیرها، تاب بیاورند و باز هم سر بلند کنند و مبارزه و زندگی کنند و امید پیروزی را در دل بپرورانند. همان امیدی که آنها را به مطالعه و درس و بحث پشت میله‌های زندان وا می‌داشت.
بسیار روان و خوش‌خوان و البته تکان‌دهنده و دلخراش... 
        

          روایتی حقیقی از  خاطرات جوان زندانی  بحرینی در این زندان  .
کتابی که وقتی میخونیدش مو به بدن آدم سیخ میشه .
زندانی سیاسی که تقریبا ۵ سال را در زندان گذرانده و سال های زیادی را هم در پیش دارد .