سارتر در سراسر عمرش تمایلات پررنگ و صریح دفاع از یهود و یهودیت و همراهی با صهیونیسم داشت. در ۱۹۴۶ برای بار دوم به آمریکا رفت و در همان سال کتاب یهود و یهودستیزی را به چاپ رساند؛ کتابی که رویکرد تبلیغاتی مظلوم نمایی برای یهودیان و فضاسازی برای رسمیت دادن به تأسیس رژیم اشغالگر قدس را دنبال می کرد.

ژان پل سارتر، روشن فکر و نویسنده ای است که در اوایل قرن بیستم به دنیا آمد و اضطراب و پریشانی وضع بحرانی غرب مدرن را در آرا و آثار خود به نحوی بازگو و روایت کرد و به گمان خود کوشید برای آن راه علاجی (!) بیابد.

سارتر در کودکی از احساس تنهایی رنج می‌برد و در میان هم شاگردی هایش دوستان چندانی نداشت. او در جوانی و بزرگسالی نیز از اضطراب و افسردگی رنج می‌برد. به نظر می‌رسد در عمق شخصیت سارتر نحوی احساس ناامنی وجود داشت و فشار همین احساس نا امنی بود که او را به الکلیسم و تنوع طلبیهای جنسی سوق می داد.

مطابق محاسبه ی او [ژان پل سارتر] در این دوران[1945 تا 1955] مواد محرکی که هر روز مصرف می‌کرد شامل این‌ها بود: دو پاکت سیگار، چند پیپ توتون سیاه، بیش از یک لیتر الکل(بیشتر شراب، ودكا، ويسكی و آبجو)، ۲۰۰ میلی گرم داروهای ضد افسردگی پانزده گرم اسپیرین، چند گرم داروهای آرام بخش به اضافه قهوه و چای.