کتاب "نامه های عاشقانه" به ترجمه آزاده مسعودنیا، سلسله نامه های عاشقانه «جبران خلیل جبران» به «می زیاده» می‌باشد. 
معمولا نامه های عاشقانه ای که با زبان ما ایرانی ها همگون نیست، حامل عبارات لطیفی که خود نویسنده انتخاب می‌کند نخواهد بود، و عمده روی محتوا تاکید می‌شود. این اثر هم مستثنی از این اصل نیست گرچه دارای واژه های ادبی هم بود که مترجم به خوبی به کار برده بود، و سطح نامه ها را به مستوای نامه‌های ادبی_عاشقانه رسانده بود. 
به جز چند جمله زیبا، از روند نامه ها خوشم نیامد. 
ای کاش نامه های می زیاده هم در کنار نامه های خلیل جبران آورده می‌شد تا مخاطب رفت و برگشت آن، و ناظر بودن کلام را به خوبی متوجه می‌شد. 
قابل ذکر است که بسیاری از نامه ها دچار کلیشه شدند
متأسفانه فراز و نشیب نامه ها هم میل به "افتضاح" داشت و به جز چند عبارت، ابراز احساسات عمیقی را شاهد نبودیم. 

✔️ این کتاب در حدود 200 صفحه جمع آوری شده است، و من با صدای مهدی پاکدل آن را استماع نمودم.
        

          خب
میشه گفت با اون چیزی که انتظار داشتم فاصله داشت. اولین کتابی که با موضوع نامه‌های عاشقانه خوندم، از آقای نادر ابراهیمی بود که تا اینجا به نظرم قطعا از این کتاب بهتره.

کتاب بیشتر شامل نامه‌های آقای جبران خلیل جبران به خانم مِی زیادا بود. می زیادا نویسنده لبنانی ساکن مصر، و جبران خلیل جبران نویسنده متولد لبنان هست که ساکن نیویورک و مدتی در بوستون بوده.
تو کتاب گفته میشه می زیادا شاخص ترین نویسنده زن در عرصه ادبیات عربی در سه دهه آغازین قرن بیستم به شمار میاد.ازطرفی جبران هم به انگلیسی و هم به عربی می‌نوشت و کتاب میگه از معدود چهره‌هایی حساب میشه که هم در زادگاهش به شهرت رسید و هم در بین انگلیسی‌زبان‌ها!
رابطه بین جبران و می، از نوع ادبی و عاشقانه بوده که بیشتر از بیست سال طول کشیده و گفته میشه صمیمیت و درک کم‌نظیری بین این دونفر شکل می‌گیره و این در صورتی هستش که...
این‌ دو نفر هیچ‌وقت همدیگه رو ملاقات نکردن و فقط با نامه‌نگاری با هم در ارتباط بودن!

تا اواسط کتاب، دو نویسنده با ادبیات خاص نویسندگی خودشون، با ایهام و استعاره و کنایه و انواع آرایه‌ها با هم حرف می‌زنن!
معمولا از روند آثار و نقد نوشته‌هاشون از دیدگاه همدیگه میگن.
در ادامه کمی کنایه‌ها عاشقانه‌تر میشه و یکم به سمت رک‌گویی پیش میرن.
در سبک خودش و  نوع ارتباط دوطرف که تنها با دیدن آثار همدیگه شکل گرفته و تا انتها ادامه پیدا کرده، کتاب جالبی بود. 
برای شناخت این دو نویسنده هم کمک‌کننده و مفید بنظر میاد. 
        

           "نامه های عاشقانه ی‌ یک پیامبر"
 کتاب سر راهم قرار گرفت. از قدیم در کتابخانه داشتیمش. برادرم گوشه های کتاب را حاشیه نویسی کرده بود. رویش نوشته گردآوری و اقتباس ازاد از پائولو کوئلیو. خب پائلو کوئلیو کم آدمی نیست. به کتاب جذب شدم. اسم جبران خلیل جبران هم زیاد به چشمم خورده بود. آدم معروف و بزرگی ست و نام معروف ترین کتابش "پیامبر" است که نخوانده امش ولی پس از خواندن این کتاب در لیست کتاب هایی که باید بخوانم گذاشتمش.

شاید برای همین پائلو کوئلیو اسم کتاب را اینطور انتخاب کرده-نامه های عاشقانه ی یک پیامبر- بعضی شعرهایش را هم خوانده بودم. گفتم ببینم چطور است. شروع کردم. کمی از زندگانی جبران خلیل جبران نوشته. همان اول می آید می گوید به علت سقوطی از جایی شانه اش مصدوم میشود و برای درمان او را به صلیب میکشند تا مشکلش حل شود. جالب بود برایم.-من هم شانه دردم، شاید مرا هم باید به صلیب بکشند. نمیدانم؟- بعد کمی می آید جلو و از مهاجرتشان به آمریکا می گوید و عاشق شدن هایش. تا اینکه می رسد به عشقش به ماری هسکل که این کتاب هم از نامه های او و ماری به هم تشکیل شده. و ماری این نامه ها را برای خودش جمع آوری کرده تا بماند برای آیندگان شاید.

نامه هایشان به هم جالب است. از کتاب 40 نامه ی کوتاه به همسرم نادر ابراهیمی خیلی جالب تر بود. جبران از ماری خواستگاری میکند و او به خاطر اختلاف سنی ده ساله شان جواب رد به جبران میدهد. یعنی جبران ده سال کوچک تر بود. اما این رابطه و این نامه ها و حمایت های معنوی، روحی، انگیزش و مالی ماری از جبران قطع نمیشود تا آخر عمر خلیل جبران. برای من کتاب جالبی بود. شما را نمیدانم!

سید م. بنی هاشمی

11مهر1402
@mahdarname
        

          سلام و نور
_ من خودم را همسایه ی دیوار به دیوار تو می دانم  مِی ... من عاشق خدا، زندگی و انسانیتم.

شنیدن کلمه به کلمش اگر اغراق نباشه قلبمو اکلیلی می کرد و چشمامو قلبی قلبی😍
چقدر این مرد لطیف و با عاطفه بوده .
اول کتاب توضیح میدهد که این کتاب نامه های  عاشقانه خلیل جبران به ماری هسکل است  که در آن ها از واژگان معمولی که برای ابراز عشق و علاقه استفاده میشود به کار نمیرود ولی شما در پس سطر به سطر نامه ها عشق و احساس را حس می کنید. 
تجربه ی خوبی بود .
        

          نگاه زیبای جبران خلیل جبران به زندگی را بیش از هر جا در نامه های او می‌توان دید. پرتو های نورانی عشق او از بین کلمات رد میشود و مدام به سرزمین قلب معشوق می‌تابد. خواندن نامه های عاشقانه هرچند در این زمانه غریب اما  لذتبخش است. لذتی مدام از همراهی با لحظات یک عاشقانه‌ی ناب.