ادوارد سعید در این کتاب به عنوان یک تبعیدی از فلسطین، میاد و زیست فلسطینیان رو به نوعی بازتعریف می‌کنه و روایت خودش رو ارائه میده.بهانه چاپ کتاب هم عکسهایی است که ژان مور از فلسطین گرفته و حالا سعید با کمک اون عکسها که در کتاب  تعدادشون زیاد و متاسفانه کیفیت چاپ نازلی هم دارند در مورد ایده خودش حرف میزنه.سعی میکنه از هویت فلسطینی بگه و ضمن تشریح و تبیین اقدامات دشمنان خارجی و رنجی که فلسطینی در طی این سالها کشیده، نسبت به اشتباهات خود فلسطینیان هم بی تفاوت نباشه و اونها رو مطرح کنه.

از متن کتاب:

به نظر من، ما دیگر نمی‌توانیم خودمان را به دیده‌ی سابق بنگریم. زمانی که خویشتن را بازتاب یا تقلیدی از جنبش‌هایِ موفقِ دیگر می‌دیدیم. در دهه‌های شصت و هفتاد مشکل نبود تا خودمان را در قالب الجزایری‌ها و کوبایی‌ها ببینیم. اکنون دیگر هیچ یک از این مدل‌ها برای ما کارساز نیست، ولی هنوز به مدل ویژه‌ی خودمان دست هم نیافته‌ایم. هنوز بررسی کامل از روندهای پیچیده و کاملاً درهمی که ما را به عنوان یک ملت به یکدیگر پیوند می‌دهد در دست نداریم. فرصت چنین کاری را نداشته‌ایم. فشار زیاد است و وظیفه‌ی ما، نو و بی‌نظیر. غیر از کارهایی چون تعمیر ماشین یا همه پرسی، کار مشخص و هدف معلومی وجود ندارد.

از کجا باید آغاز کنیم؟ به باور من، در درجه‌ی نخست به جای پافشاری بر یک سلسله اصول سحرآمیز فراتاریخی یا فرااجتماعی، باید از نیروهای مختلفی که از ما مردمی خلاق ساخته آگاه شویم. از نظر اشتیاق و انرژی ــ چه در داخل فلسطین و چه در تبعید ــ کمبودی نداریم. در درجه‌ی دوم، باید به جوانان بنگریم که چون پس از سال ۱۹۴۸ و در بی‌وطنی به دنیا آمده‌اند، دارای هویت و سرنوشت مشخص فلسطینی نیستند، بلکه ــ هر چند غریب به نظر آید ــ در تلاقی‌گاه میان کهنه و نو، عرب و غیر عرب، سنتی و غیرسنتی ایستاده‌اند. به این ترتیب سوال اصلی این است: چه بخش‌‌هایی از هویت و تاریخ‌مان را باید حفظ کنیم. و چه بخش‌هایی را باید برای کارایی هر چه بیشتر رابطه‌ی دوجانبه‌ی میان خود و دیگران، کنار نهیم؟ و آیا چنین دانشی می‌تواند فعالانه و خلاقانه، گذشته و آینده ما را به یکدیگر ربط دهد؟ یا اینکه، تقدیرگرایانه خود را در مقابل قوانین مذهبی و غیر مذهبی تسلیم خواهیم کرد تا به دلخواه خود تاریخ ما را رقم زنند؟
        

          به نام او

🔹️"فراتر از واپسین آسمان" یکی از کتابهای ادوارد سعید متفکرِ مسیحیِ فلسطینی‌ست. سعید که بیشتر عمر خود را در ایالات متحده آمریکا گذراند. این کتاب را در تبعید نوشت در واقع او به بهانه نشر عکسهای ژان مور عکاس سوئیسی که از سرزمینهای اشغالی برداشته بود، روایتهایی از مکانهای عکس‌برداری شده نوشت، روایتهایی که بیشتر دربردارنده خاطرات او از سرزمین مادری‌اش است سرزمینی که بیش از چهل سال از آن دور افتاده بود، البته روایتها فقط خاطره نیست بلکه تحلیلهای سعید از فلسطین و زندگی فلسطینی‌های مهاجر در سراسر دنیا نیز هست. 
خلاصه "فراتر از واپسین آسمان" یکی از جالبترین و خوش‌خوان‌ترین آثار سعید است که تصویری به یادماندنی از سرزمین مادری او به دست می‌دهد.
ولی متاسفانه ترجمه این کتاب که سالها پیش توسط انتشارات هرمس به چاپ رسیده بود چند سالی‌ست که در بازار موجود نیست. انشاءالله نشر هرمس که به تازگی بسیاری از آثار پیشین خود را تجدید چاپ کرده این کتاب خوب را هم در دستور کار قرار دهد.

🔸️و اما بخشهایی از کتاب:
.
چگونه یک پدر فلسطینی می‌تواند به دختر و پسر خود بگوید که لبنان، مصر، سوریه، اردن و یا نیویورک جایی است که ما در آن زندگی می‌کنیم اما زادگاه و میهنمان نیست؟ چگونه یک مادر می تواند خاطرات شخصی خود را در فلسطین برای فرزندانش بازگوید در شرایطی که آن واقعیت‌ها، آن مکان‌ها، حتی آن اسم‌ها دیگر حق زیستن ندارند؟
.
فلسطین یعنی تبعید، یعنی سلب مالکیت، یعنی غلتیدن خاطرات غیرموثق یک مکان به میان خاطرات مخدوش و ناروشن مکانی دیگر؛ یعنی یادآوری گنگ اشیای مختلف، یعنی پراکندگی هستی‌های منفعل در سراسر دنیای عرب. داستان فلسطین را نمی‌توان یک دست و آرام باز گفت.
.
ما یهودیانِ دنیایِ عرب هستیم.

فلسطین جای کوچکی است. فلسطین از ردپاها و دعوی‌های مردم گوناگون انباشته است. میراث آن نه تنها سرشار از چیرگی و اسکان دوباره گروه‌های انسانی، بلکه مملو از حفاری‌ها و تعبیرهای چند باره تاریخ است.

درک ما از مکان نیز مخدوش شده است. ما به فلسطین، نه به عنوان یک دولت گسترده فلسطینی، بلکه به عنوان سرزمین کوچک و بسیار متراکمی می‌نگریم که ما را از آن به بیرون پرتاب کرده‌اند. هر تلاش ما برای بازیابی هویت فلسطینی، در عین حال کوششی است برای آنکه بر روی نقشه جایی بیابیم، آنهایی را که در داخل هستند یاری کنیم که جای پای متزلزلشان را محکم کنند.
.