در دنیای ترکه‌مرد همه چیز به‌ظاهر ساده است: آدم‌ربایی، خیانت، تهدید، قتل. اما پیچیدگی جایی‌ست که اخلاق و بی‌اخلاقی، عدالت و بی‌عدالتی، مثل دود در هم می‌پیچند و نمی‌گذاری بدانی چه‌کسی برحق است، یا اصلاً حقی مانده یا نه.
زبانِ همت تیز، صیقلی، بی‌رحم است. دیالوگ‌ها کوتاه‌، توصیف‌ها مینیمال اما دقیق‌اند، مثل برشی از نور چراغ اتومبیلی در مه. همین سبکِ بی‌زیاده‌گویی است که ترکه‌مرد را پرکشش می‌کند؛ واژه‌ها به جانت می‌چسبند و رهایت نمی‌کنند. گویی لابه‌لای صفحات، بوی باروت و عرق و خیانت پیچیده است.