ذهنم بیشتر درگیر دو تا از داستانهای کتاب (مردی با کت و شلوار مشکی، اینجا همه آدمها اینجوری اند) شد. موضوع داستان اول، مواجهه یک پسر بچه با شیطان بود و داستان دوم در مورد مادری بود که میفهمد فرزند خردسالش دچار سرطان شده است. 
        

          کتاب از شش داستان کوتاه  از نویسندگان مختلف تشکیل شده ،من همه داستان ها رو دوست داشتم و هرکدوم به شکلی احساسات من رو تحت تاثیر قرار دادند.از هر داستان یک ریویو کلی میگم و بعد قسمت های مورد علاقم از کتاب.
.
داستان اول ،آسمان سیاه شب در مورد مرد پیری به نام پیتر مارتین هست که حافظه خودش رو از دست داده و زمان برای اون در یک نقطه متوقف شده ،ما ماجرای رفتن پیتر رو به خانم سالمندان رو می خونیم اما چیزی که این داستان رو خاص میکنه اینه که پیتر خودش راوی داستان هست و باعث میشه داستان رو بیشتر حس کنیم انگار این ما هستیم داریم وارد خانه سالمندان می شیم و با استرس نداشتن پول و به یاد نیاوردن چهره ها حتی دقایقی بعد از دیدنشون مواجه می شیم.قبلا گفتم که داستان هایی با مفاهیم سالمندی مورد علاقه من هستند و این داستان هم مستثنا نیست.

داستان دوم در مورد پیرمردی به نام گری هست که در دوران پیری خودش تصمیم میگیره خاطره ای از کودکی خودش که براش بیشتر از همه خاطره هاش واضح و روشن بوده ،تعریف کنه،داستان از جایی شروع میشه که گری بعد از مرگ برادرش ،روزی تصمیم میگیره برای ماهیگیری به کنار دریاچه بره و پدر و مادرش اون رو از رفتن به قسمتی از دریاچه منع میکنن و ماجرا از اینجا شروع میشه ،اتفاقات سورئالی که افتاد رو خیلی دوست داشتم و اون درگیری گری با اضطراب از دست دادن مادر،اگه اون اتفاق رو بگم قسمت قشنگش اسپویل میشه پس