هنر تئاتر قدمتی دیرینه دارد ، یونانیان که مردمانی بسیار خلاق بودند این هنر مردمی را در سدة ششم پیش از میلاد ابداع کردند . در آغاز سدة ششم پیش از میلاد ، رومیان که مردمانی اهل عمل بودند ، نمایشنامه ها ، شخصیت ها و صحنه پردازی های یونان را با نیازهای خود سازگار کردند . نمایشنامه نویسان و تهیه کنندگان یونان و روم باستان تقریباً همه عرف و آیین و تمرین های مربوط به نمایش را پایه ریزی کردند که تا امروز نیز از آنها پیروی می شود . همة مفاهیم مربوط به هنر تئاتر ، چون تراژدی ، کمدی ، دلقک بازی، قطعه های موزیکال و نیز مفاهیم بازیگری، کارگردانی ، لباس های ویژه بازیگری ، صحنه پردازی ، صحنه های متحرک و حتی جوایز بازیگری و بلیت تئاتر ریشه در یونان و روم دارند . در نزد این مردم باستانی ، بخصوص یونانیان ، تئاتر تنها نوعی تفنن به شمار نمی رفت ، از آنجا که نمایشنامه نویسان و بازیگران ، احساسات ، عواطف و تجربیات بنیادی انسان ، همان عناصر بیان شده در شعر را مجسم می کردند ، تئاتر گونه ای شعر تلقی می شد . شعر در بنیادی ترین شکل خود ، امور یا رویدادهای طبیعی را به صورت گفتاری یا نوشتاری توصیف یا از آنها تقلید می کند . تئاتر نیز ، با به نمایش درآوردن سخن شاعران در برابر تماشاگران ، از طبیعت یا از زندگی تقلید می کند.