این نمایشنامه، داستان واقعی دادگاه‌های جادوگری سال ۱۶۹۲ در شهر Salem آمریکا رو روایت می‌کنه؛ جایی که ترس و هراس جمعی باعث شد آدم‌های بی‌گناه (حدود ۲۰ نفر) به جرم جادوگری متهم و اعدام بشن. آرتور میلر این ماجرا رو به شکل نمادین و تمثیلی به تصویر کشیده تا نشون بده چطور ترس و تعصب می‌تونن عدالت و انسانیت رو نابود کنن.

«بوته آزمایش» مثل یک آینه شکسته است که هم تاریخ و هم روان جمعی آدم‌ها رو به ما نشون می‌ده؛ جایی که هراس و جهل، عدالت رو به سخره می‌گیرن و حقیقت زیر شعله‌های تعصب له می‌شه. این نمایشنامه فقط درباره جادوگری نیست؛ بلکه بررسی عمیقی است از قدرت هراس جمعی و اینکه چگونه افراد و نهادها از اون سوءاستفاده می‌کنن.

در میان این طوفان، شخصیت‌هایی که تلاش می‌کنن حقیقت و وجدان‌شون رو حفظ کنن، به طرز تراژیکی قربانی این سیستم شکننده می‌شن. میلر با هوشمندی نشون می‌ده که چطور هراس جمعی و تعصب می‌تونن وسیله‌ای برای جاه‌طلبی‌ها و منافع شخصی شوند و اینکه چطور محافظت از آبرو و ظاهر، باعث قربانی شدن ارزش‌های انسانی می‌شه.

در نهایت، این نمایشنامه، تنها روایتی از گذشته نیست، بلکه هشداری جدی برای زمانه ماست؛ زمانی که هنوز هم «دادگاه‌های»  تازه‌ای در لباس‌های جدید به جان  جامعه می‌افتن.

پی نوشت: فیلمی از این نمایشنامه هم هست که خودم هنوز ندیده‌م.

        

          تصور کنید که یک زن خانه دار کشاورز معمولی با اعتقادات مذهبی متوسط هستید که دارید کار و زندگی همیشگی تون رو انجام میدید، هرشب دعا تون رو میخونید، بچه هاتون رو بزرگ میکنید، گاوهاتون رو می دوشید، نان و سوپ خرگوش برای شام میپزید، اما یکهوو یکشب چند مرد میریزن توی خونه تون، به دست و پاتون زنجیر میزنن، میندازن تون پشت گاری و میبرن زندان تا به جرم جادوگری محاکمه تون کنن. چرا؟ چون یک دختر هفده ساله حسود و انتقام جو، با همدستی چندتا دختر تقریبا همسن و سال خودش، شما و چندین زن و مرد رو به جادوگری متهم کردن و کلیسا و قاضی خرافاتی هم حرفهای اونها رو باور میکنن. این ماجرا در نهایت به اعدام و قتل هجده نفر زن و دو مرد و زندانی شدن بیشتر از دویست نفر منجر میشه و یکی از وحشتناک ترین و خونبارترین جادوگر کشی های تاریخ رو رقم می‌زنه. 
این خلاصه ظاهری نمایشنامه «ساحره سوزان» از آرتور میلر هستش که از یک اتفاق تاریخی عجیب با همین مضمون الهام گرفته. جریان محاکماتی که در سال ۱۶۹۲ شهر سالم در ماساچوست آمریکا رو به یکی از مراکز بزرگ و مشهور قتل و توطئه در تاریخ تبدیل کرد به طوری که الان بازمانده این شهر و مقبره قربانیان اون تبدیل به موزه و مرکز توریستی شده. 
آرتور میلر با نوشتن این نمایشنامه به طور نمادین به جنبش مککارتیسم انتقاد کرد، جریانی از توطئه و فشار در دهه ۱۹۵۰ میلادی که بسیاری از آمریکایی ها و بخصوص هنرمندان را بخاطر ارتباط با حزب کمونیست مورد محاکمه قرار داد و با تحت فشار قرار دادن اونها، افراد رو مجبور کرد برعلیه دوستان و همکاران خودشون شهادت بدن. 
اما فارغ از این جنبه نمادین سیاسی، میلر با استفاده از  مفاهیمی مثل تعصب مذهبی، جنون قدرت، سواستفاده از قدرتی که مذهب به افراد میده، هیستری جمعی، تظاهر و ریاکاری ووو این نمایشنامه رو برای تمام اعصار و تمام مردم جهان نوشته. 
.....
به شدت پیشنهاد میکنم
......
همخوانی با سعید
......
ریویوو صوتی و فایل کتاب موجود است
@reviewwithDream
        

          تعصب و جهالت چطور باعث مرگ افراد میشود؟
آرتور میلر در این نمایشنامه داستان فردی را روایت می‌کند که به جرم ساحره بودن محکوم می‌شود و در نهایت کشته می‌شود. داستانی با طعم و بوی آشنا برای این روزهای ما البته با ظاهری متفاوت
        

          اجرای رادیویی خوبی با عنوان ساحره سوزان از این نمایشنامه وجود دارد. در یوتیوب می‌شود پیدایش کرد.