امتیاز اصلیم به کتاب 3.5 است. این گسسته بودن امتیازات گودریدز هم دردسری شده:) 
اما دست آخر بخاطر آشنا شدن با شخصیت خاص و ویژه شهید جواد دل آذر به بالا گرد کردم و به عدد 4 رسیدم:)
کتاب نه یک داستان کامل است و نه فقط تکه پاره هایی از خاطرات که اینروزها مد شده و چقدر هم روی اعصاب من میروند!
نویسنده در این اثر یک حالت بینابینی را انتخاب کرده است. یک سیرکلی و بعضا جزئی از زندگی شهید دل آذر معروف به جواد فری را میخوانیم و با اتفاقات گل درشت زندگیش که کم هم نیست، آشنا میشویم ولی آن انسجام یک روایت کامل و یک دست را هم ندارد.
پرداختن به کارهای پیش از انقلاب شهید از اتفاقات جالب کتاب بود. چه دوران ارتشی بودنش چه فعالیت های انقلابی اش در قم و موارد دیگر تا زمان جنگ و فعالیت های متخلفش در مناطق و عملیات مختلف.
اما به بخش هایی از زندگی شهید به صورت خیلی گنگ اشاره و از آن رد شده اند. مثلا رفتن شهید به سوریه و آلمان! شاید اگر در کتاب نمی آمد، از این بیان گنگ بهتر بود. 
نمیدانم نویسنده نتوانست به اطلاعات کاملی دست پیدا کند و یا به دلایل دیگری از ذکر اتفاقات دقیق آن ماجراها خودداری کرده و یا تیغ های دیگری اثر را نوازش داده اند!
میدانم نویسنده از سوی برخی از نزدیکان شهید تحت فشار و اذیت قرار گرفته بود و یک تشکر ویژه از خانم دولتی باید کرد که نام و منش این شهید را از دل اسناد و یکسری خاطرات بیرون آوردند.
زندگی شهید دل آذر به شدت پتانسیل نوشتن رمان و ساختن فیلم را دارد. میبینیم؟ الله اعلم...
        

          خییییییلی دوسش داشتم، واقعا شیر دارخوین اسم برازنده‌ای بود برا این کتاب😍
        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم
با جوادفری می‌شود زندگی کرد، از وقتی که دومِ‌عید سال ۴۲، بین جماعت‌ِسیاه‌پوش مدرسه فیضیه، به هوای‌گرفتن کفترِ گُل‌باقالی، رفت بین مردها تا وقتی که توی فاو، آخرین اللهم‌ ارزقنا شهادة فی سبیلک اش را خواند و استجابتش رسید.

جوادفری، شبیه قهرمان‌های داستان‌های خیالی نیست. یک زمانی پایش را می‌کند توی کفش که سواددارشود، بعد راهش را می‌گیرد و شاگردی پیشه می‌‌کند، بعد هم سر از باغ‌شاه درمی‌آورد و اولین بار تیغ روی صورتش می‌گذارد.
جوادفری، هوای همه را دارد. از خاتونِ کوچه‌آبشار تا پدر و مادر اکبر که پیکر پسرشان را از توی سردخانه ساواک، شبانه برمی‌دارد.
از همان بچگی‌اش دل‌شیر داشت، نه فقط در دارخوین. چه در کوچه‌پس کوچه‌های قم، چه وقتی جلوی تانک‌های در قم، صورتش را روی آسفالت گذاشت و چه زمانی که روی خاکریز قدم می‌زد.

جوادفری، همان لیدر تظاهرات‌های قم و پای ثابتِ بازی‌های تاج است...
هوای دل‌مادر را داشت، فقط مانده بود از آخرین عملیات برگردد تا آخرین آرزوی مادر برآورده شود.

پ.ن

۱. بخش مولتی‌مدیایش خوب بود. و الحمدلله هنوز لینک‌ها کار می‌کرد. می‌توان حرف‌های آقاجواد را دید و شنید.
۲. کاش صفحه آخر، عکس اخرین خانه آقاجواد هم بود...

۳. کتاب شیردارخوین ،داستانِ‌زندگیِ شهید جواد دل‌آذر مردی شبیه همه آدم‌هایی که تابحال دیده‌ایم را از دست‌ندهید.
        

          بعضی خصلتاش شبیه شهید ابراهیم هادیه؛ بخشنده که حتی لباس تنشم میبخشه، باغیرت وجوانمرد که تنهایی با دست خالی از آدمای بی دفاع و بیکس، دفاع میکنه و از خود گذشتگی و هدایت کردن بقیه با رفتار خوبشون و شجاعت مثال زدنیی که پای ثابت همه‌ی شهداست و صدالبته خواستگار داشتناشون! که البته طبیعیم هست مجموع این صفتها هر دختری بلکه هر انسانی رو عاشق میکنه...
مگه میشه کسی رو که به قول شهید حججی، خدا عاشقش شده بقیه عاشقش نشن...
صوتیشو گوش دادم گویندگیش هم خوب و بامزه بود با گویندگی سیدمحمد حسینی. ولی آهنگ آخرش بی ربط بود!
        

          روایت داستانی از زندگی سردار شهید جواد دل آذر. خوانش کتاب صوتی رو دوست داشتم. و به شخصیت و منش شهید علاقه مند شدم. از نظر داستانی هم قوی بود.
«شیر دارخوین» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/98098