خلاصه‌ش این که این کتاب توی کل دنیا با اقبال خوبی مواجه نشده. توی گودریدز فقط مرورهایی به زبان فارسی داره (نشر ماهی+ترجمه‌ی سروش حبیبی+ قیمت مناسب= فروش خوب کتاب ِ حتی بی‌محتوا) و کلا ۱۶۷ نفر بهش رای دادن.
کتاب خوووووبی نیست، داستان کوتاهیه که شخصیت‌‌پردازی‌هاش نصفه و نیمه‌ست و یه کم بی سر و ته به نظر میاد، اما برای من که هیچی هیچی هیچی درباره‌ی انقلاب مکزیک نمی‌دونستم، آورده‌هایی داشت.
        

          یک داستان کوتاه با روایت خطی و شخصیت پردازی بسیار ساده درباره انقلاب مکزیک.
اگر از این انقلاب چیزی نمی‌دونید مقدمه‌ای در ابتدای کتاب آورده شده کمک می‌کنه فضای داستان رو بهتر درک کنید.
کوتاه بودن داستان باعث شده به طور مفصل روی شخصیت پردازی و فضاسازی کار نشه که با در نظر گرفتن اهمیت موضوع شاید یه ضعف به حساب بیاد. اما من از خوندنش خیلی لذت بردم. خصوصا جملاتی که از زبان شخصیت "رودریگز" بود.
پبشنهاد: اگه دنبال یه کتاب کم حجم با موضوع مشابه اما با شخصیت پردازی قوی‌تری هستید، می‌تونید "شهری با میله‌های آهنی" از مارک پئیر رو بخونید.
        

          ~این عقیده ارباب هاست و حق هم دارند. انقلاب برای ارباب ها مسئله مرگ و زندگی است.

 از نظرم، کتابیست که افراد دهه های پنجاه تا هشتاد باید آن را بخوانند و از تک تک قضایا درس بگیرند و شیوه انقلاب و تحول در جامعه ای با بحران های اجتماعی و اقتصادی را یاد بگیرند تا آینده ای بهتر به دست انسان هایی با آگاهی رقم بخورد.
  انقلاب فرقی نداره که در  مکزیک اتفاق بیوفته یا ایران، در اینجا تغییر و تحول است که مهم هست.
        

          «به عقیده‌ی ما، سیاه‌ترین ننگی که با انقلاب ۱۹۱۰ از پرده بیرون افتاد چهره‌ی واقعی طبقه‌ای از روشنفکران فرومایه است که تا کمر خم می‌شوند و تملق می‌گویند. ما می‌دانیم که دو نوع برده در مکزیک وجود دارد:یکی زحمت‌کشان و دیگری روشنفکران. اما وقتی زحمت‌کشان خون خود را بی‌دریغ به پای نهال آزادی می‌ریزند، روشنفکران با اراجیف تهوع‌آور و نفرت‌انگیز خود مطبوعات را پر می‌کنند. ما بیچارگانِ بی‌سواد را می‌ستاییم و از تعفن روشنفکران بیزاریم.»

داستان ارباب ها در سال های ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ در مکزیک می‌گذرد. داستان شروع انقلاب مکزیک و بعد شکست زودهنگام آن در یک منطقه نامشخص از مکزیک می‌گذرد.
نویسنده را نمی‌شناختم اما با شناختی که از آقای سروش حبیبی داشتم، سراغ این کتاب رفتم و خب، باید بگویم ارزشش را داشت. ارباب ها روایتی خطی و ساده دارد. به دلیل حجم کم کتاب وقایع به سرعت می‌گذرند و این امر باعث شده تا اتفاقات کم تر تأثیری بر داستان بگذارند. 
داستان انقلاب مکزیک همانند دیگر انقلاب ها شروع می‌شود و ادامه پیدا می‌کند: ابتدا ارباب ها یا همان خان ها را از عرصه سیاست کنار می‌زنند. سپس تلاش می‌کنند نظامی جدید و بدون کمک از ارباب های عصر پیشین بوجود بیاورند. و در نهایت از این کار عاجز می‌مانند و آرام آرام ارباب ها را به کار بازمی‌گرداندند؛ البته با شکل و شمایل دیگر و اینبار نه در ویترین. 
البته تفاوت انقلاب مکزیک با دیگر انقلاب ها در این است که این نوع نظام دورگه تداوم پیدا نکرد و مشت آهنینی با کودتا نظام نوپا را در هم شکست.
        

          امتیاز واقعی این کتاب: 3.5
تونستم با این کتاب خیلی ارتباط بگیرم چرا؟ چون انگار داشتم وضعیت اقتصادی و سیاسی کشورم رو در این کتاب و در مکزیک می‌دیدم. ظاهرا بدبختی و استثمار در تمام دنیا به یه شکل ظهور می‌کنه. ماجرای عشقی و خانواده‌ای که تحت تاثیر شرایط سیاسی و اقتصادی یک شبه نابود میشه شاید برای ما ایرانی‌ها زیادی قابل لمس باشه و این اصلا خوشایند نیست. 
یه مشکلی که کتاب برای من داشت این بود که چون اطلاعاتم نسبت به تاریخ مکزیک کمه، یه سری وقایع تاریخی رو  به خوبی نتونستم درک کنم و روند انقلاب مکزیک و دوران مادورو رو با داستان جلو برم. 
کتاب جالب و زیباییه. پیشنهاد میکنم بخونیدش.
        

          در مقدمه‌ای که سروش حبیبی نوشته، اومده که: «داستان ارباب‌هادر دوران کوتاه مادرو و بلوای ننگین اوئرتا می‌گذرد. صحنه‌ی داستان شهر کوچکی است در غرب مکزیک که تحت نفوذ و کمابیش مالکیت خانواده‌ای تاجر-بانکدار-مالک روزگار می‌گذراند. این خانواده انگل‌وار شیره‌ی جان مردم را می‌مکند و بر قدرت خود می‌افزایند. آن‌ها که در دوران پورفیریو دیاز به نعمت و قدرت رسیده‌اند، برای تحکیم موقعیت و حفظ منافع و مزایای خود از هیچ کار پلید و خبیثانه‌ای رویگردان نیستند.»
خب با توجه به شرح‌ها، بنظر میاد که عاشق این کتاب باشم. چون از اون دست موضوع‌هاییه که خیلی خوشم میاد. اما اینطور نشد. چون چندان داستان نبود. انگار دفترخاطرات بود. ولی حتی به جذابی دفترخاطرات هم نبود. یک شبه داستان بود شاید. چندان فراز و فرودی نداشت اما. زیادی کوتاه بود برای این حجم از اتفاقات و تا میومدی به شخصیت‌ها عادت کنی و بشناسیشون و دوستشون داشته باشی یا از بلاهتشون حرص بخوری، تموم شد.
در نهایت خوشحالم که خوندمش. اما از اون چیزی که ازش انتظار داشتم فاصله داشت.