نویسنده را از سه منظر می‌توان دید: می‌توان او را داستان‌گو دید، آموزگار دید، و افسونگر دید. یک نویسنده‌ی بزرگ ترکیبی از این سه است (داستان‌گو، آموزگار، افسونگر) اما افسونگر درون اوست که دست بالا را پیدا می‌کند و او را به نویسنده‌‌ای درجه یک بدل می‌کند. برای تن‌ سپردن به لذت آن جادو، خواننده‌ی خردمند کتاب یک نابغه را نه با دلش، و نه آن‌قدر ها با مغزش، که با تیره‌ی پشتش می‌خواند.در آن‌جاست که آن مورمور افشاگر رخ می‌دهد، گرچه به وقت خواندن باید کمی فاصله بگیریم، کمی‌ جدا بمانیم.