این کتاب برای مخاطبان شیئی به اسم تابلوی نقاشی می‌تواند کتاب گیرایی باشد.‌ چرا که نویسنده آن به تبیین نقاشی به عنوان یک شیء مدرن فیگراتیو می‌پردازد. تبیینی که ما را به ماهیت "تابلو" نزدیک می‌کند.

کتاب پیش رو به تفاوت تابلوی نقاشی و آثار قدیمی‌تر می‌پردازد. اهمیت این تفاوت آنجایی آشکار می‌شود که مخاطب آثار نقاشی به موزه مراجعه می‌کند و با تصاویر بسیاری از قرون وسطا مواجه می‌شود و تصور می‌کند "تابلو" مقوله‌ای است با تاریخچه‌ای بسیار طولانی، حال آنکه چنین نیست.

به گفته استویکیتسا، نویسنده کتاب، "تابلو" از دو حیث با تصاویر قدیمی تفاوت دارد: 
"نخست آنکه کارکرد آیینی ندارد و دیگر آنکه مربوط به مکان خاصی نیست"
به این معنی که به طور مثال برای دیوار‌نگاری کلیساها و به قصد کاربرد آیینی خلق نشده بلکه مستقل از هر نوع کاربردی تصویر شده است. 

هدف از نگارش این کتاب نزد استویکیتسا فتح بابی است در گفت‌و‌گو درباره وضعیت نقاشی به مثابه شیء فیگوراتیو "مدرن".

نویسنده کتاب در تبیین بحث خود از مسئله "فرانقاشی" که ساخته خودش است بهره می‌برد.