دانشجو که بودم از شوپنهاور نفرت داشتم‌. بعدها بود که به‌تدریج به عمق این اندیشه‌اش پی بردم که هر رابطه‌ای که پای عواطف فردی را به میان بکشد آدم را در معرض خطر قرار می‌دهد و هرچه اجازه دهم آدم‌های بیشتری نزدیکم شوند، بر تعداد راه‌هایی که می‌شود به من آسیب رساند افزوده می‌شود.

علت اینکه شعر چنین رهایی و شور و شعفی در انسان ایجاد می‌کند این است که در ستایش احساسی است که روزی داشته‌ایم.