هر کتابی که از آقای فصیح میخونم لذت میبرم و کتاب رو مزه مزه میکنم.
داستان دل کور غمناک بود ولی یه کور سوی امیدی هم داشت.
طرز روایت و نوشتار آقای فصیح رو من خیلی میپسندم مخصوصا اگر داستان درباره خانواده آریان باشه.
قشنگ بود خیلی خیلی قشنگ.
حین خوندن کتاب متوجه هیچ چیز دیگه ای نمیشم و کامل کتاب من رو میبره به دنیای خودش، انگاری که دارم تو خونه درخونگاه زندگی میکنم و رسول و مختار و صادق وگل مریم رو از دور میبینم.
        

          محمد صادق آریان روایت کننده این داستان تلخ بود و لی رسول هم مراد زندگی محمد صادق و هم قهرمان دل کور بود ،
شخصیتی که حتی بعد از مرگش میخواست با همه آدمها مهربان باشه⁦.... 
این رمان بشدت رمان تکان دهنده و تلخی بود اما ارزش خوندن رو داشت... 


        

          کتاب بسیار قشنگ با نثری  گیرا و روان ، داستان در رابطه با زندگی دکتر صادق آریان  که به دوبخش کودکی و جوانی هست تقسیم میشه .  با شروع  اتفاقی تلخ ، خاطرات در ذهنش به صورت منسجم زنده میشن که داستان از همینجاست که شروع میشه  و شما رو تا آخر خط داستان میخکوب می‌کنه 
این کتاب در کنار داستانی که داره ،شما رو با باور و سنت ها ، خیابان ها و هنر قدیمی ایران در شهر تهران آشنا می‌کنه. 
شما رو طوری جذب خودش می‌کنه که دوست ندارید سریع تموم بشه و دوست دارین آروم آروم مزه اش کنی و بچسبه بهتون‌‌.
        

          به عنوان دومین اثر از این نویسنده،تجربه دردناک قدم زدن در درخونگاه ، .هشتی باریک و ترس رسیدن به حوضخونه و مهر سکوت ،حس نفرت از مختار ،آرزوهای برباد رفته فرشته و دفتر اشعارش،حتی غم ظالم شدن قدیر،خاطرات کبوتر های رسول ،آرزوی به خاک رفته رفتن به فرنگ و دکتری ،کودکانی زیر سلطه یک رئیس ،دل خوشی به عشق صادق و زهره در میان انبوهی از نکبت و بدبختی را به معنی واقعی حس کردم متن روان فضاسازی ماهرانه از نظر من برجسته بود .
داستان تمام شد. 
اما غم زندگی ناعادلانه گل مریم و تنهایی فرشته  را به یاد خواهم سپرد 🥀