یادداشت سوگند لطفی

        هر کتابی که از آقای فصیح میخونم لذت میبرم و کتاب رو مزه مزه میکنم.
داستان دل کور غمناک بود ولی یه کور سوی امیدی هم داشت.
طرز روایت و نوشتار آقای فصیح رو من خیلی میپسندم مخصوصا اگر داستان درباره خانواده آریان باشه.
قشنگ بود خیلی خیلی قشنگ.
حین خوندن کتاب متوجه هیچ چیز دیگه ای نمیشم و کامل کتاب من رو میبره به دنیای خودش، انگاری که دارم تو خونه درخونگاه زندگی میکنم و رسول و مختار و صادق وگل مریم رو از دور میبینم.