جک لندن نویسنده ایه که به خاطر حضور داشتن در طبیعت وحشی، سعی کرده تاثیر زیادی از همون محیط توی نوشته هاش بگیره. گرگ دریا در کنار این ویژگی، یه اثر جذاب با رنگ و بوی روانشناختی و سوسیالیستی است و تا مدتها شما رو جذب خودش خواهد کرد.
        

          جهان محل تلاقی خیر و شر است. این دو از هم جدا نیستند. چه بسیار آدم‌ها که آنها را شیطان‌صفت می‌پنداریم امّا زمینه‌ی سعادت ما را فراهم می‌کنند. چه بسیار آدم‌ها که از صمیم قلب دوست می‌داریم امّا جلوی رشد ما را می‌گیرند. عزیزترین کسان ما که نمی‌گذارند آب در دل ما تکان بخورد، بدترین ظلم‌ها را در حق ما روا می‌دارند. نفرت‌انگیزترین اطرافیان ما که نمی‌گذارند آب خوش از گلوی ما پایین برود، وجود ما را صیقل می‌دهند و از سنگی سخت مجسمه‌ای زیبا می‌آفرینند. این مجسمه ساخته نخواهد شد مگر آنکه شجاعت را در خود بپرورانیم و از زندگی آسوده و بی‌دردسر دست بکشیم. این بود درسی که آموختم از «گرگ دریا».
        

          این کتاب روابط اخلاقی و فضیلت های اجتماعی رو در یک محیط نسبتا آرمانی (اول یک کشتی شکار سگ ماهی و بعد یک جزیره ی دور افتاده) بررسی میکنه، که اجداد و نیاکان ما در نمودار اخلاقی ما کجا جا می گیرن.  آیا این اراده ی قدرت و اخلاق اربابی که میگن در عمل چطور نمایان میشه؟ که نمایشش به عهده ی ناخدای ماتریالیست کشتی ، ولف لارسن گذاشته شده.
        

          داستان از زبان همفری ون ویدن روایت میشه که شخصیت اصلی داستانه. آقای ون ویدن از طبقات بالای جامعه محسوب میشه، در محافل ادبی رفت و آمد داره و یک منتقد ادبیه. کل زندگیش در حال مطالعه و کتاب خوندن بوده و زندگیش رو با پول و حقوقی که از پدرش به ارث رسیده میگذرونه و به عبارتی نیازی به کار کردن نداره.
داستان کتاب از اونجایی شروع میشه که همفری ون ویدن با کشتی مارتینتس اگر درست یادم باشه به سانفرانسیکو یا حالا شهر دیگه ای میره اما متاسفانه طی حادثه ای این کشتی غرق میشه و همفری خودش رو سرگردان وسط دریا میبینه. تا اینکه زمانیکه دیگه همفری کم کم مقاومتش رو از دست میده کشتی دیگه ای به نام شبح از اون جا عبور میکنه و کارکنان کشتی اونو در آب میبینن و نجاتش میدن اما کاپیتان کشتی که اسمش ((ولف لارسن)) هست به زور و اجبار اونو در کشتی نگه میداره و نه با کشتی خودش اونو به مقصد اصلیش میرسونه و نه اجازه میده با کشتی دیگه ای برگرده به خونه اش بلکه مجبورش میکنه که همفری در این کشتی مشغول به کار بشه. اونم به عنوان کمک آشپز که پایین ترین رده و مرتبه در اون کشتی محسوب میشه. 
کشتی شبح مثل یه جهان کوچکتره با یه جامعه 22 نفری که از گروه های مختلف که اگه بخوام بگم این جامعه به چه شکله و این گروه ها نسبت به هم چه وضعیتی دارن باید بگم یه جامعه طبقاتی رو تصور کنید که قانون جنگل در اون حکم فرماست. در راس این جامعه کوچیک ولف لارسن، کاپیتان این کشتیه که اسم کتاب هم به این شخصیت اشاره داره. 
حالا شما فرض بکنید همفری ون ویدن، کسی که تمام عمر به عنوان شخصی از طبقات بالای یک جامعه بزرگ زندگی کرده، الان در یک جامعه کوچکتر در پایینترین رده قرار گرفته. و کاملا برعکس همفری، ولف در طبقات پایین جامعه رشد کرده و الان در راس این جامعه کوچکتر قرار داره. حالا که همفری به تور ولف خورده اونو به بازی گرفته و سعی داره زندگی طبقات پایین جامعه رو بهش بچشونه. اینجا همفری برای اولین بار به این فکر میکنه واقعا زندگی کارگران چطوریه؟ چرا اینقدر سخته؟ و...
و البته بخشی از شخصیت ولف که در طول زندگیش سرکوب شده، همون قسمتی که عاشق ادبیات و فلسفه و علم و فکره در برخورد با همفری خودش رو نشون میده اما متاسفانه زندگی ای که داشته به این قسمت از  شخصیتش اجازه رشد نداده. عاشق اینه که بشینه و با همفری ون ویدن در مورد مسائل مختلف بحث بکنه و عقاید ون ویدن رو به چالش بکشه که البته خواننده هم در جریان این مباحثه ها قرار می گیره و عقاید ماهم به چالش کشیده میشه و من داشتم تقلا میکردم تا عقایدم را نجات بدم این تقلا کردنه برام خیلی لذت بخش بود. تو این کتاب در مورد خیلی چیزا بحث میشه و شمارو هم به فکر کردن راجع بهشون وادار میکنه موضوعاتی مثل زندگی، مرگ، ابدیت، عشق و ... .
ماجراهای روی کشتی و تجاربی که ون ویدن به دست میاره همش باعث رشدش میشه و از طرفی روحیات ون ویدن هم تحت تاثیر محیطی که در اون وحشیگری حاکمه کمی تغییر میکنه و خودش هم متوجهه و تمام مدت با خودش درگیره که شبیه اونا نشه.
ولف لارسن شخصیت عجیبی بود. ازش بدم میومد ولی یه کم ... فقط یه کوچولو ... احساس ترحم هم نسبت بهش داشتم خصوصا آخرای داستان لارسن خیلی براش غصه خوردم. لارسن رو زندگی ای که داشت مجیطی که در اون قرار داشت اینطور بار آورده بود. زندگیش بهش اجازه رشد نداده بود. اجازه نداده بود تا به بخش خوب شخصیتش، به استعدادهاش، به علایقش پر و بال بده. و این خیلی غم انگیزه. به نظرم ما لارسن های زیادی در جهان داریم و کسانی که می تونن در آینده لارسن باشن. کسانی که محیط داره بهشون ظلم میکنه. البته من منکر نقش خود فرد نیستم خیلیا هم هستن که خودشون رو با اراده خودشون نجات میدن. به هر حال من دیگه آخراش قابلیت اینو داشتم برای ولف گریه کنم.
بعضی توصیفات در مورد کشتی و عملکرد کشتی و بادبان چجوری شد دکل چجوری شد و اینا من چون درکی از اینا نداشتم و نمی فهمیدم دقیقا منظورش چیه یه کم اذیتم میکرد من ترجیح میدادم این توصیفات و اصلا نخونم و واقعا خیلی سرسری از اون قسمت ها رد میشدم.
اواسط کتاب با ورود شخصیتی جدید حال و هوای کتاب تغییر میکنه.
در مجموع من از این کتاب لذت بردم خیلی هم بردم ولی برا من 5 ستاره نیست.
پ.ن: یه جا به عمر خیام اشاره می کنه و دو بیت از اشعارم آورده بود و من خیلی ذوق کردممممم.
        

          کتابی سرشار از پندهای ارزشمند و تجربه لحظاتی شگفت انگیز و حساس
        

          رمان بسیار عالی و سرگرم کننده