یادداشت علیرضا گلرنگیان

        جهان محل تلاقی خیر و شر است. این دو از هم جدا نیستند. چه بسیار آدم‌ها که آنها را شیطان‌صفت می‌پنداریم امّا زمینه‌ی سعادت ما را فراهم می‌کنند. چه بسیار آدم‌ها که از صمیم قلب دوست می‌داریم امّا جلوی رشد ما را می‌گیرند. عزیزترین کسان ما که نمی‌گذارند آب در دل ما تکان بخورد، بدترین ظلم‌ها را در حق ما روا می‌دارند. نفرت‌انگیزترین اطرافیان ما که نمی‌گذارند آب خوش از گلوی ما پایین برود، وجود ما را صیقل می‌دهند و از سنگی سخت مجسمه‌ای زیبا می‌آفرینند. این مجسمه ساخته نخواهد شد مگر آنکه شجاعت را در خود بپرورانیم و از زندگی آسوده و بی‌دردسر دست بکشیم. این بود درسی که آموختم از «گرگ دریا».