در این  کتاب  که  به  شیوه ای  روشن  و دقیق  نوشته  شده  است ، جوئل  واینسهایمر به  بررسی  این  موضوع  می پردازد که  چگونه  بصیرت های  هانس  ـ گئورگ  گادامر، فهم  ما را از نظریه  ادبی  و تأویل  دگرگون  می سازد. واینسهایمر کار خود را با مروری  بر هرمنوتیک  مدرن ، از شلایرماخر تا ریکور، آغاز می کند، و نشان  می دهد که  کار گادامر در بطن  مکالمه ای  جای  دارد که  همچنان  در جریان  است . او می گوید که  هرمنوتیکِ گادامر مشخصاً فلسفی  است ، زیرا در این  باب  کند و کاو می کند که  فهم  اصولاً چگونه  روی  می دهد، نه  این  که  چگونه  باید برای  داشتن  کارکردی  دقیق تر یا کارآتر به  قاعده  در آید. به  زعم  واینسهایمر، گادامر فهم  را اثر تاریخ  قلمداد می کند، و آن  را نه  از سنخ  فعل  بلکه  از جنس  انفعال  می داند؛ چیزی  که  برای  تأویل گزار یا مفسر روی  می دهد.