‌ آخرین کتابی که نتونستی بذاریش زمین چی بوده؟‌ کتابی که این هفته خوندم واقعا کتاب #دست_چسبی بود. عین یه فیلم اکشن با سرعت بالا، از همون‌هایی که آدم رو میخکوب می‌کنن و با هر شلیک گلوله اینور شیشه تلویزیون تو هم جاخالی می‌دی! داستان کتاب درباره مردی (بدون نام) که یک روز تو کافه «ورزشکاران» توسط ماموران سازمان «ویژه» دستگیر می‌شه. فصل‌های داستان مثل دوربین تارانتینو سریع و با شتاب بین کاراکترها عوض می‌شد و میکروفون راوی بین شخصیت‌های داستان رد و بدل می‌شد. کتاب #نقطه_ی_ضعف سه شخصیت اصلی داشت و خیلی هم خوش ‌خوان بود. شخصیت پردازی خیلی ساده بود و حتی ممکنه بعد از این که کلی از کتاب لذت بردی یهو حس کنی که «اااا من اصلا هیچ چیزی در مورد شخصیت‌ها نفهمیدم که، حتی اسمشون!». این یعنی هنر این نویسنده! بدون این که درباره شخصیت‌ها اطلاعاتی به شما بده تونسته یه تصویر ازشون براتون ترسیم کنه. راستش تنها چیزی که دوست نداشتم پایان‌بندی کتاب بود. جایی که آدم‌ها با ایدئولوژی متفاوت کنار هم قرار می‌گیرن و به این نتیجه می‌رسن که وجدان و انسانیت از ایدئولوژی مهم‌تره! اینا یکم برای من کلیشه‌ای و شعاری بود. درسته که کتاب سفر جالبی رو (در دو معنی) ترسیم کرد اما پایان خیلی برام جالب نبود.